tag:blogger.com,1999:blog-13651872347923497202024-03-12T20:52:11.118-07:00One blooming sunset"These violent delights have violent ends,
and in their triumph die,
like fire and powder,
which as they kiss, consume"Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12971946465480256871noreply@blogger.comBlogger116125tag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-66473528663705292442015-11-14T01:38:00.000-08:002015-11-14T01:38:42.207-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table border="1" cellpadding="3" cellspacing="1" id="AutoNumber1" style="width: 100%px;"><tbody>
<tr><td valign="top" width="13%"><b><span lang="el">Τελεία ( . )</span></b></td><td width="80%"><span lang="el">Η τελεία ανταποκρίνεται σε σταμάτημα ή κατέβασμα της φωνής. Σημειώνεται:</span><img border="0" height="7" src="http://www.teicrete.gr/users/kutrulis/images/arrow_blue.gif" width="10" /><span lang="el">στο τέλος μια πρότασης και δείχνει πως ό,τι ειπώθηκε έχει ακέραιο νόημα: <i>Το αυτοκίνητο είναι άσπρο</i>.</span><br />
<img border="0" height="7" src="http://www.teicrete.gr/users/kutrulis/images/arrow_blue.gif" width="10" /><span lang="el">ύστερα από μια συντομογραφία: <i>π.χ.</i>, <i>κτλ. </i>Εξαιρούνται μερικές συντομογραφίες που σχετίζονται με τις διευθύνσεις του ορίζοντα, που δεν την παίρνουν, π.χ.: <i>Α= Ανατολή, ανατολικός, ανατολικά, ΝΔ = νοτιοδυτικός, νοτιοδυτικά</i> κτλ. Όταν πρόκειται, όμως, για προσδιορισμό τόπων, προσθέτουμε στις συντομογραφίες <i>Α, Β</i> κτλ. μια τελεία: η <b>Β. Αμερική, η Ν. Ευρώπη</b> κτλ.</span><br />
<img border="0" height="7" src="http://www.teicrete.gr/users/kutrulis/images/arrow_blue.gif" width="10" /><span lang="el">σε πολυψήφιους αριθμούς, χωρίζοντας σε τριάδες τα ψηφία με αρχή από τα δεξιά (π.χ., <i>2.234.456</i>). Οι τετραψήφιοι αριθμοί και οι χρονολογίες δε χρειάζονται τελεία (π.χ., <i>1821</i>).</span><br />
<span lang="el">Μπορεί να χρησιμοποιηθεί τελεία μετά από ένα απόλυτο αριθμητικό για να νοηθεί ως τακτικό: <i>9. = ένατος.</i> (Η χρήση αυτή είναι σπάνια.)</span><br />
<span lang="el">Η τελεία του τέλους δε σημειώνεται σε τίτλους βιβλίων, σ' επιγραφές και σ' επικεφαλίδες.</span><br />
<b>Η τελεία και τα άλλα σημεία της στίξης:</b><br />
Όταν υπάρχουν εισαγωγικά στο κείμενο, η τελεία σημειώνεται πάντα έξω από αυτά. Το ίδιο ισχύει στις περιπτώσεις χρήσης παρενθέσεων, αγκυλών κτλ. Ωστόσο, όταν μέσα στην παρένθεση υπάρχει ολόκληρη περίοδος, τότε η τελεία σημειώνεται μέσα στην παρένθεση.<br />
Τελεία δεν σημειώνεται μετά το ερωτηματικό, το θαυμαστικό και τα αποσιωπητικά.</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><table border="0" bordercolor="#111111" cellpadding="0" cellspacing="0" id="AutoNumber2" style="border-collapse: collapse; width: 100%px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><span lang="el"><b><a href="https://www.blogger.com/null" name="anotelia"></a>Άνω τελεία ( · )</b></span></td></tr>
<tr><td width="100%"><b>· = <i><span lang="en-us">Alt+0183</span></i></b></td></tr>
</tbody></table>
</td><td width="80%"><span lang="el">Η άνω τελεία δηλώνει αρκετά στενό νοηματικό σύνδεσμο με τα προηγούμενα και χρησιμεύει για να σημειώνουμε μικρότερη διακοπή παρά με την τελεία και μεγαλύτερη παρά με το κόμμα. Ειδικότερα η άνω τελεία:</span><span lang="el">Μέσα στην περίοδο χωρίζει ομάδες από προτάσεις. Οι προτάσεις αυτές χωρίζονται μεταξύ τους με κόμματα, π.χ.: <i>Του Αισχύλου σώζονται τρεις τραγωδίες από τον τρωικό κύκλο, ο Αγαμέμνονας, οι Χοηφόρες, οι Ευμενίδες· του Σοφοκλή, ο Αίας, η Ηλέκτρα και ο Φιλοκτήτης.</i></span><br />
<span lang="el">Στο εσωτερικό μιας φράσης χωρίζει δυο μέρη της που σχετίζονται μεταξύ τους, αλλά και που έχουν διαφορές, ιδίως όταν το δεύτερο επεξηγεί ή έρχεται σε αντίθεση με το πρώτο, π.χ.: <i>Αυτός δεν ήταν άνθρωπος· ήτανε θεριό, δράκος, του βουνού στοιχειό. Του πατέρα σου, όταν έλθης,/ δε θα βρης παρά τον τάφο·/ είμαι ομπρός του και σου γράφω/ μέρα πρώτη του Μαγιού</i>. (Σολωμός).</span><br />
<b><span lang="el">Η άνω τελεία και τα άλλα σημεία της στίξης:</span></b><br />
<span lang="el">Όταν υπάρχουν στην πρόταση εισαγωγικά ή παρένθεση, η άνω τελεία σημειώνεται έξω από την παρένθεση ή τα εισαγωγικά.</span><br />
<span lang="el"><u><i>Παρατήρηση:</i></u> Η χρήση της άνω τελείας έχει ατονήσει σήμερα· στη θέση της χρησιμοποιείται το κόμμα ή η τελεία. </span></td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><span lang="el"><b><a href="https://www.blogger.com/null" name="koma"></a>Κόμμα ( , )</b></span></td><td width="50%"><span lang="el">Το κόμμα χρησιμεύει συνήθως για να σημειώσουμε λογικό χωρισμό και μικρό σταμάτημα στο εσωτερικό της περιόδου, ή σε μεγάλες φράσεις για να δώσομε ευκαιρία σε αναπνοή, είτε για να κάνουμε το κείμενο να διαβάζετε ευκολότερα (λ.χ. σε θεατρικά κείμενα, διδακτικά βιβλία) ή για να προκαλέσουμε προσδοκία. Το κόμμα είναι το πιο συχνό σημείο της στίξης και η χρήση του είναι απαραίτητη προκειμένου ν' αποφεύγονται παρανοήσεις και η ανάγνωση, ή η απαγγελία, να γίνεται ευκολότερη. Αν και δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες για τη χρήση του κόμματος, σε γενικές γραμμές χρησιμεύει για να χωρίζουμε:</span><ul>
<li><span lang="el">Μέσα στην πρόταση του όμοιους αναμεταξύ τους όρους, όταν του παραθέτουμε ασύνδετους, π.χ.: <i>Η θάλασσα ήταν ήρεμη, γαλήνια, καθαρή.</i></span></li>
</ul>
<blockquote>
<span lang="el">Στην απαρίθμηση επιθέτων μπρος από ένα ουσιαστικό το κόμμα μπαίνει και πριν το τελευταίο επίθετο, όταν αυτό προσδιορίζει το ουσιαστικό ακριβώς όπως και τ' άλλα: <i>Με αργά, βαριά, κουρασμένα βήματα.</i> Αλλά δεν μπαίνει όταν το τελευταίο επίθετο αποτελεί με το ουσιαστικό έννοια που την προσδιορίζουν τα προηγούμενα επίθετα: Με κέρασε άσπρο παλιό κρασί.</span></blockquote>
<ul>
<li><span lang="el">Την παράθεση και κάθε είδους επεξήγηση: <i>Άρχισε μια βροχή, κατακλυσμός.– Ο Όλυμπος, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, ήταν κατοικία των θεών.</i></span></li>
<li><span lang="el">Την κλητική: <i>Νίκο, σου στέλνω σήμερα το γράμμα.– Πήρα το γράμμα σου, κύριε Γιώργο, και χαίρομαι που είσαι καλά.</i></span></li>
<li><span lang="el">Ένα μόριο ή ένα βεβαιωτικό (ή αρνητικό) επίρρημα στην αρχή της περιόδου, που χρησιμεύει για τη σύνδεση με τα προηγούμενα: <i>Ναι, θα φύγω.– Όχι, δε θέλω.– Τότε, θα συμφωνήσουμε (δηλ. αφού είναι έτσι).</i></span></li>
<li><span lang="el">Τις κύριες από δευτερεύουσες προτάσεις – τις αιτιολογικές, τελικές (εκτός όταν εισάγονται με το <i>να</i>), αποτελεσματικές, υποθετικές, εναντιωματικές, χρονικές ή που εισάγονται με το <i>χωρίς να</i>, ιδίως όταν αυτές προηγούνται ή όταν είναι μεγάλες, π.χ.: <i>Δεν πρέπει να ξεκινήσομε, γιατί ο καιρός άρχισε να χαλά.– Αν θέλεις, έλα.– Χωρίς να το καταλάβω, μου πήραν το πορτοφόλι.</i></span></li>
<li><span lang="el">Τις πλάγιες ερωτηματικές προτάσεις όταν προηγούνται του ρήματος: <i>Το τι έκρυβε η στάση της, ήταν δύσκολο να διαπιστωθεί</i>. Αλλά: <i>Ήταν δύσκολο να διαπιστωθεί το τι έκρυβε η στάση της.</i>.</span></li>
<li><span lang="el">Το ρήμα και τον αμέσως κατόπι του εμπρόθετο προσδιορισμό που φανερώνει αντίθεση, π.χ.: <i>Περισσότερο έβλαψε, παρά ωφέλησε.</i></span></li>
<li><span lang="el">Τις συμπλεκτικές προτάσεις, π.χ.: <i>Δε θα πάω στα Χανιά, ούτε στο Ρέθυμνο.– Και γενναίοι άνθρωποι ήταν, και τον εαυτό τους πρόσεχαν.</i></span></li>
<li><span lang="el">Τις διαζευκτικές προτάσεις, π.χ.: <i>Ή θα σωθούμε, ή θα χαθούμε.</i></span></li>
<li><span lang="el">Τις αντιθετικές προτάσεις, π.χ.: <i>Δεν έχομε εμείς, μα κάτι θα γίνει.– Ναι μεν είναι ακριβότερο, αλλά είναι το καλύτερο για τη δουλειά μου.</i></span></li>
<li><span lang="el">Τις συμπερασματικές προτάσεις: <i>Να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, ώστε... – Δεν είναι κακός, να (=ώστε να) μη μας δώσει νερό</i>.</span></li>
<li><span lang="el">Το σύνδεσμο <i>και</i>, όταν αυτός έχει σημασία συνδέσμου που χρειάζεται κόμμα, π.χ.: <i>Εσύ μαζεύεις, και (= ενώ) αυτός σκορπά.– Πήγαινε στο καλό, και (= γιατί) δε σ' έχω ανάγκη.</i></span></li>
<li>Τους όρους μιας πρότασης που συνδέονται με τους συνδέσμους <i>ή, είτε, μήτε, ούτε</i>, όταν είναι περισσότεροι των δυο: <i>Ούτε ο Κώστας, ούτε ο Γιώργος, ούτε Μαρία κατάφεραν να λύσουν το γρίφο</i>. Αλλά:<i>Ούτε ο Μπάμπης ούτε ο Θωμάς είπαν την αλήθεια</i>.</li>
</ul>
Η δυσκολότερη περίπτωση είναι η θέση ή μη του κόμματος πριν από αναφορική πρόταση που ακολουθεί το υποκείμενο, επειδή η λανθασμένη χρήση του κόμματος έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή του νοήματος της πρότασης:<br />
<i>Τα δέντρα του κήπου που είναι καρποφόρα χρειάζονται λίπασμα</i>.<br />( Η αναφορική πρόταση εδώ προσδιορίζει άμεσα το υποκείμενο. Καθορίζει ποια δέντρα του κήπου χρειάζονται λίπασμα, δηλαδή όσα δέντρα είναι καρποφόρα και όχι όλα.<br /><i>Πέταξαν τα ροδάκινα που είχαν σαπίσει.</i> (= Πέταξαν μόνο εκείνα από τα ροδάκινα που είχαν σαπίσει).<br />
<i>Τα δέντρα του κήπου, που είναι καρποφόρα, χρειάζονται λίπασμα</i>.<br />(Εδώ μπορεί να παραλειφθεί η αναφορική πρόταση χωρίς να προκύψει αλλοίωση του νοήματος<span lang="en-us">·</span> δηλαδή τα δέντρα του κήπου, που όπως γνωρίζουμε είναι όλα καρποφόρα, χρειάζονται λίπασμα.)<br /><i>Πέταξαν τα ροδάκινα, που είχαν σαπίσει.</i> (= Πέταξαν όλα τα ροδάκινα τα οποία είχαν σαπίσει).<br />
<b>Το κόμμα και τα άλλα σημεία της στίξης:</b><br />
<ul>
<li>Όταν παραθέτουμε τα λόγια κάποιου άλλου σε εισαγωγικά, σημειώνουμε το κόμμα έξω από τα εισαγωγικά μόνο όταν το απαιτεί η πρόταση: <i>Κατορθώσαμε να πει «παραδίνομαι», γιατί τον κουράσαμε πάρα πολύ</i>.<br />Αντίθετα, δεν χωρίζουμε με κόμμα τις παρένθετες προτάσεις, μικρές ή μεγάλες, που δηλώνουν ποιος είπε τα λόγια που βρίσκονται στα εισαγωγικά: <i>«Είμαστε έθνος ανάδελφο» είπε ο Πρόεδρος.</i><br />Αν, όμως, αυτού του είδους οι προτάσεις υπάρχουν σε διαλόγους χωρίς εισαγωγικά (εισάγονται δηλαδή με παύλες), χρησιμοποιούνται πάντα με κόμμα:<br /><i>– Μπορείτε να πιείτε νερό, μας είπε ο περβολάρης</i>.</li>
<li>Δεν σημειώνουμε κόμμα αμέσως μετά το ερωτηματικό και το θαυμαστικό.</li>
</ul>
</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><span lang="el"><b><a href="https://www.blogger.com/null" name="diotelies"></a>Δύο τελείες ( : )</b></span><span lang="el"><b>ή διπλή τελεία</b></span><br />
<span lang="el"><b>ή πάνω και κάτω τελεία</b></span></td><td width="50%">Οι δύο τελείες δηλώνουν ότι θ' ακολουθήσει παράθεμα από ξένο κείμενο, απόφθεγμα, παροιμία ή ευθύς λόγος. Χρησιμοποιείται ακόμη στις περιπτώσεις που αναλύομε ή ερμηνεύομε κάτι που έχομε καταγράψει, π.χ.: <i>Σκεπτόμουν καθαρά τούτο: θα εκτελέσω όσο μπορώ καλύτερα το χρέος μου</i>.Η λέξη ύστερ' από τις δύο τελείες γράφεται με αρχικό γράμμα κεφαλαίο όταν οι δύο τελείες έχουν τη θέση τελείας.</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><table border="0" bordercolor="#111111" cellpadding="0" cellspacing="0" id="AutoNumber3" style="border-collapse: collapse; width: 100%px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><span lang="el"><b><a href="https://www.blogger.com/null" name="pavla"></a>Παύλα (<span style="font-family: Times New Roman;"> – )</span></b></span></td></tr>
<tr><td width="100%"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</td><td width="50%">Η παύλα δηλώνει αλλαγή του συνομιλητή σ' ένα γραπτό κείμενο διαλόγου όταν δεν χρησιμοποιούνται εισαγωγικά.Επίσης χρησιμοποιείται για να φανεί μεγαλύτερη η αντίθεση των προηγούμενων με τ' ακόλουθα, π.χ.: <i>Ξεκίνησαν – μα δε θα φτάσουν ποτέ!</i><br />
Η χρήση της παύλας δείχνει απότομη αλλαγή ή ανακολουθία στη φράση, π.χ.: <i>Είδα το Μιχάλη προχθές – ο Γιάννης ήταν στο τηλέφωνο.</i><br />
Η παύλα είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί στο τέλος μιας παραγράφου, αμέσως μετά την τελεία, δηλώνοντας ότι έχει ολοκληρωθεί ένα θέμα, μια νοηματική ενότητα. (Σημείωση: Από εδώ βγήκε και η φράση: <i>«τελεία και παύλα»</i>, δηλαδή τελείωσε τελείως το ζήτημα.)<br />
Επίσης, η παύλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάλογο, όταν διακόπτεται απότομα ο λόγος, σε αντίθεση με τα αποσιωπητικά, που δηλώνουν κυρίως: παύση, αποσιώπηση, αμηχανία κτλ.:<br /><i>– Μπορώ να σας μιλή–<br />– Σταμάτα! Δεν σου επιτρέπω να μιλάς!</i><br />
</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><span lang="el"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="parenthesi"></a>Παρένθεση [ ( ) ]</span></b></span><span lang="el"><b><span style="font-family: Times New Roman;">Διπλή παύλα ( – – )</span></b></span></td><td width="50%">Κοινό γνώρισμα και των δύο σημείων στίξης είναι ότι οι λέξεις που περικλείονται σ' αυτά παρουσιάζουν, κατά τη γνώμη μας, λιγότερο ενδιαφέρον. Έχουν όμως και διαφορές μεταξύ τους, τις ακόλουθες:Η παρένθεση χρησιμεύει για να περικλείσει και ν' απομονώσει λέξη ή φράση ολόκληρη που επεξηγεί ή συμπληρώνει τα λεγόμενα, π.χ.: <i>«Ο Όμηρος (Οδύσσεια 490) εξυμνεί τη ζωή.» «Το αυτοκίνητο (σαράβαλο) αγκομαχούσε στον ανήφορο...»</i><br />
Παρένθεση χρησιμοποιούμε και μετά από μια περίοδο. Στις περιπτώσεις αυτές προηγείται άνω τελεία ή άλλο σημείο στίξης, π.χ.: <i>«Θέλουν, μα δε βολεί να λησμονήσουν· (Μαβίλης).» «–Φοβάμαι κάτι χειρότερο! (φεύγουν από τη σκηνή).»</i><br />
Η παρένθεση επίσης χρησιμεύει για να περικλείσει λέξεις ή φράσεις που μπορούν να παραλειφθούν. Αυτό συχνά το πετυχαίνομε και με τα κόμματα. Η παρένθεση πρέπει να χρησιμοποιείται στην περίπτωση αυτή, όταν τα παρένθετα λόγια αποχωρίζονται καθαρά στο νόημα και στη διατύπωση από το υπόλοιπο κείμενο και δεν υπάρχει σ' αυτό λέξη που αναφέρεται στα λόγια μέσα στην παρένθεση.<br />
Μέσα σε παρένθεση αναγράφονται οι παραπομπές: <i>«Το γράμμα αποκτείνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί», είπε ο Παύλος· (Προς Κορινθίους Β' 3.6).</i><br />
Η παρένθεση μπορεί ν' ακολουθεί ή και να έχει κατόπι της άλλη στίξη, ιδίως κόμμα. Μπορεί και ν' αρχίζει με κεφαλαίο γράμμα. Η τελεία μπαίνει πριν κλείσει η παρένθεση όταν η παρένθεση αρχίζει με κεφαλαίο.<br />
Η διπλή παύλα χρησιμοποιείται για να απομονωθεί μέρος της φράσης, όπως γίνεται και στην παρένθεση. Αυτό γίνεται ιδίως όταν όταν το μέρος αυτό δεν είναι τόσο δευτερότερο ώστε να κλειστεί σε παρένθεση. Το κλείσιμό του μέσα σε κόμματα θα μπορούσε να προκαλέσει ασάφεια, π.χ.: <i>«Ο πατέρας μου –ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε– δεν ήθελε να με κάνει βοσκό.»</i></td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><span lang="el"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="agiles"></a>Αγκύλες [ ]</span></b></span></td><td width="50%">Χρησιμοποιούνται για ν' απομονωθεί μια ένδειξη που βρίσκεται ήδη σε παρένθεση.</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><table border="0" bordercolor="#111111" cellpadding="0" cellspacing="0" id="AutoNumber4" style="border-collapse: collapse; width: 100%px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><b><span lang="el"><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="isagogika"></a>Εισαγωγικά ( </span></span><span style="font-family: Times New Roman;"><span lang="en">«</span> <span lang="en">»</span> )</span></b></td></tr>
<tr><td width="100%"><br /></td></tr>
<tr><td width="100%"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</td><td width="50%">Τα εισαγωγικά σημειώνονται στην αρχή και στο τέλος παραθεμάτων: Μου είπε: <span style="font-family: Times New Roman;"><i><span lang="en">«</span>Δε σε ξέρω καθόλου<span lang="en">»</span></i>.</span><span style="font-family: Times New Roman;"> Επίσης όταν αναφέρομε λέξεις ή φράσεις που δεν ανήκουν στην κοινή γλώσσα ή που παίρνουν ένα ιδιαίτερο νόημα ή απόχρωση νοήματος στο λόγο μας: <i>οι παλαιότεροι χρησιμοποιούσαν τη λέξη <span lang="en">«</span>σπουδαίος<span lang="en">»</span> με διαφορετικό νόημα· σήμαινε το μορφωμένο, το λόγιο</i>.</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Τίτλοι βιβλίων, θεατρικών έργων, ονόματα πλοίων, εφημερίδων, επιγραφές κτλ., τοποθετούνται μέσα σε εισαγωγικά.</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Ύστερα από τα εισαγωγικά σημειώνεται, όταν χρειάζεται, η τελεία και η επάνω τελεία. Το κόμμα δε σημειώνεται, εκτός όταν με το κλείσιμο των εισαγωγικών τελειώνει φράση που απαιτεί κόμμα, π.χ.: <i>«Είναι δυο η ώρα» είπε η Μαρία «τα μαγαζιά θα έχουν κλείσει».</i></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Το ερωτηματικό και το θαυμαστικό σημειώνονται μέσα από τα εισαγωγικά του τέλους ( εκτός κι αν δεν ανήκουν στο κείμενο το κλεισμένο μέσα στα εισαγωγικά, και τότε μπαίνουν έξω από τα εισαγωγικά).</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Όταν το κείμενο των εισαγωγικών συνεχίζεται και σε καινούργια παράγραφο, ξανασημειώνομε στην αρχή της τα εισαγωγικά του τέλους (»), ενώ η προηγούμενη παράγραφος κλείνει χωρίς εισαγωγικά.</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Στη θέση των εισαγωγικών μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα παλιότερα πνεύματα δασεία και ψιλή, μονά ή διπλά ανεστραμμένα (‘ ’ ή “ ”), κυρίως όταν χρειάζεται να υπογραμμιστεί μια λέξη ή φράση, που βρίσκεται ήδη μέσα σε εισαγωγικά.</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Όταν ένα τμήμα κειμένου που βρίσκεται μέσα σε εισαγωγικά περιλαμβάνει λέξεις ή προτάσεις που πρέπει να κλειστούν σε άλλα εισαγωγικά, τότε χρησιμοποιούμε τα «ανωφερή εισαγωγικά» ή «διπλά κόμματα» (“ ” ή “ „).</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Τα εισαγωγικά δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν σε λέξεις που τυπώνονται με διαφορετική γραμματοσειρά. Αυτό συνήθως εφαρμόζεται στις περιπτώσεις παράθεσης μίας λέξης ή ενός τίτλου βιβλίου κτλ.</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Εισαγωγικά επίσης χρησιμοποιούμαι στους διαλόγους, όταν δεν γίνεται χρήση της παύλας (για να διακρίνονται τα πρόσωπα):<br /><i>«Τι είναι η ζωή;» μονολόγησε ο γερο-Θόδωρος.<br />«Ένα ποτήρι νερό» συμπλήρωσε ο Γιάννης.</i></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Όταν στους διαλόγους χρησιμοποιούνται παύλες, παραθέτουμε σε εισαγωγικά τους εσωτερικούς διαλόγους· δηλαδή, τα λόγια που σκέφτονται ή ανακαλούν τα πρόσωπα των διαλόγων:<br />– Περάστε, κύριε Γιώργο. Εδώ έχει δροσιά.<br />«Είναι καλύτερα να περάσω τώρα» σκέφτηκε ο κυρ-Γιώργος.<br />–Φχαριστώ κυρα-Φρόσω, έρχομαι.</span></td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="omiomatika"></a>Ομοιωματικά ( » )</span></b></td><td width="50%">Σημειώνονται για να μην επαναληφθεί λέξη που γράφτηκε ακριβώς στο ίδιο σημείο της προηγούμενης σειράς γραπτού κειμένου.</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="thavmastiko"></a>Θαυμαστικό ( ! )</span></b></td><td width="50%">Χρησιμοποιείται ύστερα από ένα επιφώνημα ή μια έκφραση που δηλώνει θαυμασμό, προσταγή, χαρά, ελπίδα, φόβο, ένα ξαφνικό αίσθημα, πάθος ή άλλο συναίσθημα, π.χ.: Ζήτω! Μακάρι! Πήγαινε! Ντροπή! Ίσια το τιμόνι! πρόσταξε ο πατέρας.Το θαυμαστικό που δηλώνει ειρωνεία ή που σημειώνεται για να υπογραμμιστεί κάτι απίστευτο ή ανόητο, και που αναφέρεται σε λέξη μόνο της πρότασης, το βάζομε σε παρένθεση, π.χ.: <i>Λέει πως ανέβηκε σε μια ώρα(!) στον Όλυμπο.– Η Σούλα είναι σπουδαία(!) νοικοκυρά.</i><br />
Σημειώνουμε θαυμαστικό και σε προτάσεις ερωτηματικού τύπου αλλά πραγματικά επιφωνηματικές, π.χ.: <i>Που καταντήσαμε! Και πιστεύεις κι εσύ τέτοια πράματα!</i><br />
Το θαυμαστικό σημειώνεται μέσα από τα εισαγωγικά όταν ανήκει στα λόγια που κλείνονται σ' αυτά, και έξω από αυτά όταν ανήκει στο κείμενο που εισάγει τα ξένα λόγια, π.χ.: <i>«Ζήτω η Ελλάδα!» βροντοφώναξε.– Και ποιος δε θυμάται του Λεωνίδα το «μολών λαβέ»!</i><br />
Η λέξη ύστερα από θαυμαστικό (εκτός όταν αυτό συνοδεύει ένα επιφώνημα) γράφεται με κεφαλαίο στην αρχή. Συνεχίζομε με μικρό γράμμα, όταν η συνέχεια συνδέεται άμεσα με τα προηγούμενα: <i>«Ίσια τα πανιά!» πρόσταξε ο καπετάνιος.</i><br />
Όταν η επιφωνηματική πρόταση αρχίζει από επιφώνημα, παραλείπουμε συνήθως από αυτό το θαυμαστικό: <i>Αχ, και να φυσούσε λίγο!</i><br />
Τα επιφωνήματα που παρατείνουν το τελευταίο φωνήεν, γράφονται κιόλας έτσι, π.χ.: <i>άαα! ήταν φανταστικό!, έεε! πρόσεχε!, ώωω! την πατήσαμε!, άααχ!, πωπώωω!, όφουουου!, όχουουου!, άουουου!</i> κτλ.<br />
<b>Το θαυμαστικό και τα άλλα σημεία της στίξης:</b><br />
Για το θαυμαστικό ισχύουν τα ίδια που <a href="http://www.teicrete.gr/users/kutrulis/Glosika/Stixi.htm#δείκτης1" style="text-decoration: none;">ισχύουν για το ερωτηματικό</a>.</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="erotimatiko"></a>Ερωτηματικό ( ; )</span></b></td><td width="50%">Τοποθετείται στο τέλος κάθε ευθείας ερωτηματικής πρότασης, π.χ.: Θα πάμε για καφέ;– Είναι καλός χτίστης ο Γιάννης;Η πλάγια ερώτηση δε χρειάζεται ερωτηματικό, π.χ.: <i>Με ρώτησε γιατί δεν τον περίμενα.– Δεν έμαθα που πήγε.</i><br />
Τοποθετημένο μετά μια λέξη, σε παρένθεση, δηλώνει ειρωνεία ή αμφιβολία ή αμφισβήτηση, π.χ.: <i>Περηφανευόταν πως ήταν ο καλύτερος(;) κυνηγός.</i><br />
Σε σειρά από ερωτήσεις σημειώνεται το ερωτηματικό μόνο στην τελευταία, όταν οι ερωτήσεις απαιτούν την ίδια απάντηση: <i>Θέλεις να μείνεις μόνος, να υποφέρεις, να καταντήσεις αλκοολικός; </i>Αλλά: <i>Γιατί άργησες; πού ήσουν; τι έκανες;</i> (Παρατήρηση: στην περίπτωση μικρών προτάσεων δεν είναι αναγκαίο το πρώτο γράμμα μετά το ερωτηματικό να είναι κεφαλαίο. Αλλά: <i>Μάνα τι έχεις και βογκάς; Τι κακό σου 'καμε ο γιος σου; Σε παράκουσε, λόγο σου αντιγύρισε ποτέ;</i><br />
Οι διμερείς (ή πολυμερείς) ερωτήσεις παίρνουν ερωτηματικό στο πρώτο μέρος και τελεία στο δεύτερο, που διαζευγνύετε από το πρώτο, π.χ.:<i>Έρχεσαι σα φίλος; ή σαν εχθρός.– Αυτό είναι κουνουπίδι; είναι λάχανο; ή είναι μπρόκολο.</i><br />
Το ερωτηματικό σημειώνεται μέσα από τα εισαγωγικά όταν ανήκει στα λόγια που κλείνονται σ' αυτά, και έξω από αυτά όταν ανήκει στο κείμενο που εισάγει τα ξένα λόγια, π.χ.: <i>«Πού πάμε;» βροντοφώναξε.– Ποιος είπε το «μολών λαβέ»;</i><br />
Η λέξη ύστερα από ερωτηματικό γράφεται με κεφαλαίο στην αρχή. Συνεχίζομε με μικρό γράμμα, όταν η συνέχεια συνδέεται άμεσα με τα προηγούμενα: <i>«Είστε καλά;» ξαναρώτησε και έφυγε, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.</i><br />
<b>Το ερωτηματικό και τα άλλα σημεία της στίξης:</b><br />
<ul>
<li>Δεν μπαίνει ποτέ κόμμα μετά από ερωτηματικό: <i>– Πάλι πήρες άδεια από τη σημαία; με ρώτησε γελώντας πονηρά</i>.<br />Παρατήρηση: η ίδια πρόταση μπορεί να γραφεί ισοδύναμα με τη χρήση του κόμματος, αλλά χρησιμοποιώντας εισαγωγικά: <i>«Πάλι πήρες άδεια από τη σημαία;» με ρώτησε γελώντας πονηρά</i>.</li>
<li>Το ερωτηματικό σημειώνεται μέσα στην παρένθεση, στα εισαγωγικά, τις διπλές παύλες κτλ., μόνον όταν ολόκληρη η ευθεία ερώτηση είναι παρενθετική: Μας άφησε να σκεφτόμαστε διάφορα (μήπως ήταν κι η πρώτη φορά;), πριν μας εξηγήσει ...</li>
<li>Όταν υπάρχουν αποσιωπητικά, το ερωτηματικό σημειώνεται πριν από αυτά:<br /><i>– Είναι λογικό να μη μας λέει τίποτα;</i>...</li>
<li>Όταν υπάρχουν εισαγωγικά, το ερωτηματικό μπαίνει μέσα σ' αυτά, εκτός κι αν δεν ανήκει στο κείμενο που βρίσκεται μέσα σ' αυτά: <i>«Τι καιρό κάνει σήμερα;» με ρώτησε η Μαρία</i>.<br />Αλλά: <i>Σε ρώτησε πράγματι «Τι καιρό κάνει σήμερα;»;</i> <i>Η Μαρία με ρώτησε: «Τι καιρό κάνει σήμερα;»</i>.</li>
</ul>
</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><table border="1" cellspacing="1" id="table1" style="border-collapse: collapse; width: 100%px;"><tbody>
<tr><td><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="aposiopitika"></a>Αποσιωπητικά ( ... )</span></b></td></tr>
<tr><td><br /></td></tr>
</tbody></table>
</td><td width="50%">Τα αποσιωπητικά σημειώνονται όταν δεν τελειώνουμε τη φράση. Επίσης όταν σε παράθεμα από συγγραφέα παραλείπομε ένα τμήμα φράσης ή και φράσεις ολόκληρες· στις περιπτώσεις αυτές τα αποσιωπητικά τοποθετούνται μέσα σε αγκύλες: <i>Για την απάντηση στο ερώτημα των εξετάσεων, δείτε στη σελίδα 41 του βιβλίου την παράγραφο: «Από τη σοβαρότητα [...] είναι επανάσταση των ιδεών.»</i>.Με τα αποσιωπητικά δηλώνεται επίσης θαυμασμός, ειρωνεία, συγκίνηση, φόβος, δισταγμός, ντροπή, περιφρόνηση, απειλή κτλ., για όσα θα σημειωθούν αμέσων κατόπιν, π.χ.: <i>«Μην ξανάρθεις αδιάβαστος, γιατί...» «Κι έπειτα... έπειτα όλα τέλειωσαν.»</i><br />
<span lang="en-us">A</span>ποσιωπητικά σημειώνομε, σ' ορισμένες περιπτώσεις, και μετά από θαυμαστικό ή ερωτηματικό,<span lang="en-us"> </span>στις περιπτώσεις αυτές δείχνουν ένα σταμάτημα στην ομιλία, π.χ.: <i>«Και τι δε θα 'κανα! ... Φτάνει να μ' άφηνες.» «Πώς μας θωρείς ακίνητος; ...»</i><br />
Αποσιωπητικά χρησιμοποιούμε και στην περίπτωση δισταχτικής ομιλίας, χωρίς ν' αποσιωπούμε τίποτα, προκειμένου να τονιστούν εκείνα που θ' ακολουθήσουν.<br />
<i><span style="font-size: x-small;">Σημείωση: Η αγγλική ονομασία των αποσιωπητικών (<span lang="en-us">ellipsis) </span>και ο αντίστοιχος δεκαδικός κωδικός <span lang="en-us">ASCII</span>, μου υποδείχθηκαν από τον Σεμπαστιάν Νικολάου (<a href="http://www.sebdesign.eu/" style="text-decoration: none;" title="http://www.sebdesign.eu/"><span style="color: grey; font-family: Arial, Helvetica, Sans-serif;">www.sebdesign.eu</span></a>), τον οποίο και ευχαριστώ.</span></i></td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><table border="0" bordercolor="#111111" cellpadding="0" cellspacing="0" id="AutoNumber5" style="border-collapse: collapse; width: 100%px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="stavros"></a>Σταυρός ( † )</span></b></td></tr>
<tr><td width="100%"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</td><td width="50%">Συχνά συνοδεύει τη χρονολογία θανάτου ενός προσώπου.</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="asteriskos"></a>Αστερίσκος ( * )</span></b></td><td width="50%">Στο τέλος μιας λέξης δηλώνει παραπομπή σε υποσημείωση κειμένου. Σε φιλολογικά κείμενα στην αρχή μια λέξης δηλώνει ότι η λέξη είναι υποθετική. Κοντά σε μια χρονολογία δηλώνει τη γέννηση ενός προσώπου.</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="enotiko"></a>Ενωτικό ( - )</span></b></td><td width="50%">Βάζουμε ενωτικό στο τέλος της αράδας όταν η λέξη δε χωράει ολόκληρη και θα πρέπει να συλλαβιστεί.Σημειώνεται ενωτικό συνήθως σε μακρόσυρτες συνθέσεις λέξεων:<i>κοινωνικο-οικονομικός</i>. Απαραίτητο είναι όταν σε περίπτωση βραχυλογίας χρησιμοποιούνται δύο παράλληλες λέξεις: <i>πρωί-βράδυ, μέρα-νύχτα</i>.<br />
Βάζουμε ενωτικό ύστερα από τα προταχτικά: <i>αγια-, αϊ-, γερο-, γρια-, θεια-, κυρα-, μαστρο-, μπαρμπα-, παπα-</i>, χατζη-, όταν πάνε μπροστά από κύριο όνομα, π.χ.: <i>αγια-Μαρίνα, αϊ-Γιώργης, γερο-Δήμος, κυρα-Ρήνη, μαστρο-Νικόλας, μπαρμπα-Γιάννης, παπα-Κωστής</i> κτλ. Οι προταχτικές λέξεις δεν παίρνουν τόνο.<br />
Χρησιμοποιούμε ενωτικό στην απαρίθμηση ή παράθεση σταθμών δρομολογίων, π.χ.: <i>Η γραμμή Ηρακλείου - Χανίων. Το ταξίδι Πειραιά - Ηράκλειο διαρκεί δέκα ώρες.</i><br />
Τοποθετούμε ενωτικό στα σύνθετα παραθετικά, δηλαδή σε ονοματικά σύνολα που αποτελούνται από δύο ομοιόπτωτες λέξεις με ιδιαίτερη σημασιολογική σημασία, π.χ.: <i>ταξίδι-αστραπή, λέξη-κλειδί, πλοίο-φάντασμα</i> κτλ.<br />
Στις περιπτώσεις ελληνικών ή ξενικών κυρίων ανθρωπονυμικών ονομάτων που αποτελούνται από δύο μικρά ονόματα, σημειώνεται το ενωτικό μόνο όταν χρησιμοποιούνται και τα δύο μαζί για να προσδιορίσουν τον ίδιο άνθρωπο: Ζακ-Υβ Κουστό, Αντρέ-Μαρί Αμπέρ, Άννα-Μαρία κτλ. Αντίθετα, όταν υπάρχουν δύο μικρά ονόματα τα οποία δεν χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα, τότε το ενωτικό δε σημειώνεται:<i>Αντώνιος Εμμανουήλ Κατακουζηνός, Ηλέκτρα Ελένη Μαυρογένη</i>· αλλά,<i>Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης.</i><br />
Το ενωτικό χρησιμοποιείται σ' όλες τις περιπτώσεις των ελληνικών ονομάτων με δύο επώνυμα: <i>Θανάσης Πετσάλης-Διομήδης, Κατερίνα Περισυνάκη-Κουτρούλη</i>.<br />
Βάζουμε ενωτικό σε εμπορικούς τίτλους ή επωνυμίες επιχειρήσεων, π.χ.:<i>Αγραφιώτης - Πουρνάρας και Σία</i>.<br />
Το ενωτικό σημειώνεται στο τέλος ή στην αρχή ενός γλωσσικού τύπου, για να δειχτεί πως αυτός δε γράφεται ολόκληρος: <i>μονο-</i>, δηλαδή λέξεις που αρχίζουν από το <i>μονο</i>.<br />
Σημειώνουμε το ενωτικό σε φράσεις που λειτουργούν ως ένα όνομα: <i>το σ' αγαπώ-σε-μισώ, ο φίλος μου ο Αυτός-που-γίνεται-τύφλα</i> κτλ.<br />
Δεν παίρνουν ενωτικό τα <i>κυρ, πάτερ</i> και <i>καπετάν</i>, π.χ:: <i>ο κυρ Αντώνης, ο πάτερ Γεώργιος, ο καπετάν Μιχάλης</i> κτλ.<br />
Το ενωτικό ανάμεσα σε όμοιες λέξεις συνήθως αποφεύγεται, π.χ.:<i>Προχώρα σιγά σιγά.</i> <i>Περπατούσαμε άκρη άκρη στο δρόμο.</i></td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="ipodiastoli"></a>Υποδιαστολή ( , )</span></b></td><td width="50%">Σημειώνεται στην αναφορική αντωνυμία <i>ό,τι</i> (= καθετί) και στο χρονικό σύνδεσμο <i>ό,τι</i> (= μόλις): <i>ό,τι μου πεις θα το κάμω.– Ό,τι ήρθε.</i>Σ' ένα δεκαδικό αριθμό χωρίζει το ακέραιο μέρος από το δεκαδικό: (<i>3,14</i>).</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="apostrofos"></a>Απόστροφος ( ' )</span></b></td><td width="50%">Σημειώνεται στην έκθλιψη: <i>απ' αυτά</i>· στην αφαίρεση: <i>μου 'πε·</i> στην αποκοπή: <i>φέρ' το.</i></td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><table border="0" bordercolor="#111111" cellpadding="0" cellspacing="0" id="AutoNumber6" style="border-collapse: collapse; width: 100%px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="paragrafos"></a>Παράγραφος ( <span lang="en">§</span>)</span></b></td></tr>
<tr><td width="100%"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</td><td width="50%">Δηλώνεται μικρή διακοπή στο λόγο, ιδίως όταν ο λόγος προχωρεί σε διαφορετικό κύκλο ιδεών. Η έναρξη παραγράφου δηλώνεται με αλλαγή σειράς, και το ξεκίνημα της γραφής λίγο πιο μέσα από τη συνηθισμένη αρχή της σειράς.</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="1" id="AutoNumber7" style="width: 100%px;"><tbody>
<tr><td width="100%"><b><a href="https://www.blogger.com/null" name="sinplin"></a>Συν, πλην ( <span style="font-family: Times New Roman;"><span lang="en">±</span> )</span></b></td></tr>
<tr><td width="100%"><b>±<span lang="en-us"> </span>=<span lang="en-us"> </span></b></td></tr>
</tbody></table>
</td><td width="50%">Όταν βρίσκεται κοντά σε μια χρονολογία, σημαίνει το περίπου, τη μη βεβαιότητα σε σχέση με τη χρονολογία.</td></tr>
<tr><td valign="top" width="13%"><b><span style="font-family: Times New Roman;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="arithmi"></a>Αριθμοί και σημεία στίξης</span></b></td><td width="50%"><span style="font-family: Times New Roman;">Το κόμμα χρησιμοποιείται για να χωρίζει τις ακέραιες μονάδες από το δεκαδικό μέρος του αριθμού. Οι πολυψήφιοι αριθμοί παριστάνονται ανά ομάδες τριών ψηφίων· κάθε ομάδα τριών ψηφίων χωρίζεται από την προηγούμενη ή την επόμενη με σταθερό ημιδιάστημα (<span lang="en-us"><i><b>Ctrl + Shift + Space</b></i>)</span>. Τα δεκαδικά ψηφία δεν χωρίζονται μεταξύ τους. Εναλλακτικά, στη θέση του ημιδιαστήματος μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τελεία. Για παράδειγμα:</span><span style="font-family: Arial; font-size: x-small;">Η απόσταση μεταξύ αυτών των δύο περιοχών είναι 1<span lang="en"> </span>256<span lang="en"> </span>456,1256 μέτρα. Το βάρος του χαμένου φορτίου ήταν 2.526.253,145 κιλά.</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Ο διαχωρισμός σε ομάδες των τριών ψηφίων δεν συνηθίζεται στην περίπτωση των χρονολογιών. Για παράδειγμα:</span><br />
<span style="font-family: Arial; font-size: x-small;">Η Επανάσταση του 1821. Η καταστροφή του συντελέστηκε το 4500 π.Χ. Η περιοχή κατοικήθηκε πολύ πριν το 10500 π.Χ.</span></td></tr>
</tbody></table>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-14315853698056204312015-10-28T10:05:00.002-07:002015-10-28T10:05:02.933-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://agrioloyloydo.blogspot.com/2015/10/15-20.html">http://agrioloyloydo.blogspot.com/2015/10/15-20.html</a></div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-70303967089972532002015-09-21T04:42:00.003-07:002015-09-21T04:42:35.779-07:00Here's to a second chance <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Here I stand alone with this weight upon my heart </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">and it will not go away . </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">In my head I keep on looking back </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">right back to the start wondering </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">what it was that made you change . </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Well I tried but we had to draw the line </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">but still this question keeps on spinning in my mind. </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">What if I had never let you go </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">would you be the man I used to know ? </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">If I'd stayed,if you 'd tried , if we could only turn back time . </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">But I guess we'll never know . </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Many roads to take some to joy some to heartache . </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Anyone can lose their way . </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">And if I say that we could take it back </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">right back to the start </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">would you take the chnace and make the change ? </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Do you think how it would have been sometimes ? </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Do you pray that I never left your side ?</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">What if I had never let you go </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">would you be the man I used to know ? </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">What if I had never walked away </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">cause I still love you more that I can say ? </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">If I'd stayed if you'd tried if we could only </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">turn back time ... </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">but I guess we'll never know ... </span></i></div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-33123791525171539512015-07-07T13:45:00.001-07:002015-07-07T13:49:32.928-07:00Love's to blame <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Οur last memory </div>
<div style="text-align: center;">
she had water in her eyes she cried " Stay with me" </div>
<div style="text-align: center;">
said " How can this be love if you are leaving me ? " </div>
<div style="text-align: center;">
But darling love's to blame . </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
It makes me ache that we had to break <br />
even though I knew your heart so well,<br />
we're strangers in different places <br />
thought we're livin mile apart .</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
My best friends got my world as being torn . <br />
We'll never share a name of her be promed <br />
but i will always remember the years we've spent in love<br />
<br />
I still think of you .<br />
I pray that you are safe .<br />
I'm still missing you..<br />
but it has to be this weakest <br />
cause I'm not right for you...<br />
and that's why love's to blame.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
And I can't see you right know<br />
'cause my heart just can't take it .<br />
Can't be near you rigth now <br />
cause I know you're no longer mine<br />
<br />
And I can't see you<br />
no i can't see you<br />
I just can't see you</div>
<div style="text-align: center;">
right now....</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-T96kP3S31_I/VZw5wOntNsI/AAAAAAAABdg/ZpxFfxA7jqU/s1600/tumblr_ms0nr7N1Xq1rk1cbbo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-T96kP3S31_I/VZw5wOntNsI/AAAAAAAABdg/ZpxFfxA7jqU/s640/tumblr_ms0nr7N1Xq1rk1cbbo1_500.jpg" width="427" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
---Devoted to someone special for me . </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
That's how it felt that forgotten night . ---</div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-5310357872801752022015-06-24T00:19:00.002-07:002015-06-24T00:19:45.490-07:00A poem <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<i>For the moment I first met you , </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>to the present now our past ;</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>thought I never will forget you , </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>this truth still pains my heart . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Had I known , I would not haave left you </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>I would hold you in my arms ; </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>on the night when I last saw you </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>not knowing it was the last ... </i></div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-36918368516569981972014-12-28T07:08:00.000-08:002014-12-28T07:08:19.127-08:00Ονειρο νουμερο 1 : Ενας πεσμενος αγγελος <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-BJIvvuFB2ac/VKAbWkvE5VI/AAAAAAAAA4w/rlinonTX52o/s1600/tumblr_n7dkt4lUNe1r4ueyro1_500.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-BJIvvuFB2ac/VKAbWkvE5VI/AAAAAAAAA4w/rlinonTX52o/s1600/tumblr_n7dkt4lUNe1r4ueyro1_500.png" height="640" width="426" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i> " And what is a kiss </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>if not an exchange of souls ? </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>I exhale mine to inhale yours ..."</i></div>
<br />
<br />
<br />
Ηταν αργα το βραδυ οταν αισθανθηκα πως πνιγομαι μεσα στο δερμα μου . Δεν μπορουσα να εξηγησω γιατι ενιωθα τοσο αδεια ξαφνικα . Το καλυτερο που ειχα να κανω ηταν να βγω εξω απο τους τεσσερις τοιχους που αισθανομουν πως με αγκαλιαζαν ασφυκτικα . Λιγος καθαρος αερας θα με βοηθοουσε να απαλλαχτω απο ολη την ξαφνικη αγανακτηση .<br />
Δεν ειχα καποιον προορισμο . Θα βαδιζα τυχαια μεσα στα στενα της πολης μεχρι να αισθανθω ανετα ξανα με τις σκεψεις και τα συναισθηματα μου . Η αληθεια ειναι πως ακομα και αν ειχα προορισμο δεν θα μπορουσα να τον ακολουθησω . Οι δρομοι , τα στενα ακομα και οι λεωφοροι ειχαν μπερδευτει μεταξυ τους . Ολα εδειχναν να καταληγουν σε δινες . Η ιδια η πολη ειχε βαρεθει την παρουσια τοσων ανθρωπων που παρεμεναν αδειοι .<br />
Απο την ωρα που εφυγα απο το σπιτι μια σκεψη με καταδιωκε . Ποσο θα ηθελα να απαλλαχτω απο το βαρος εκεινο που ειχε μαζευτει στους ωμους μου . Φαινοταν ασηκωτο . Σκεφτομουν ολες τις πιθανες διεξοδους και προς μεγαλη μου απογοητευση ολες κατεληγαν σε μια αυθορμητη φυγη . Το μουδιασμα δεν θα εφυεγε απο το σωμα μου αν το ιδιο το σωμα δεν αποφασιζε να το αφησει . Ημουν εθισμενη με αυτο το ειδος λυπης , ισως επειδη της εμοιαζα .<br />
Καπως ετσι ο προορισμος που δεν χαραξα ειχε απο μονος του δημιουργηθει . Τα βηματα μου ειχαν αποδχτει την πορεια . Ηθελα απλως να απαλλαχτω απο τον εαυτο μου και ολους τους δαιμονες που εκεινος κρατουσε . Συντομα καταφερα να δραπετευσω και απο την αυστηρη επιτηρηση του φεγγαριου . Εφτασα σε μια γωνια της πολης που το λευκο και ισχνο φως της σεληνης δεν μπορουσε να τρυπωσει . Εκει θα ξαπλωνα μεχρι να εξατμιστω .<br />
Η ιδεα , εντουτοις , δεν ηταν πρωτοτυπη . Καποιος αλλος πριν απο εμενα ειχε σκεφτει ακριβως αυτην την λυση και ειχε φτασει εκει νωριτερα . Ξαπλωμενος στο εδαφος βρισκοταν ενα αγορι οχι μεγαλυτερο των 25 χρονων . Τα ματια του ηταν συννεφιασμενα και το προσωπο του σχεδον ξεθωριασμενο . Το πορτρετο αυτο το πλαισιωναν καστανοξανθες τουφες που μπλεκονταν με τα βλεφαρα του . Δεν ειχα ξανα δει πιο ομορφη πλευρα της θλιψης απο εκεινο το αγορι που ηταν ξαπλωμενο στην ακρη της γης .<br />
Οταν με ειδε ανασηκωθηκε . Τοτε παρατηρησα το αιμα που κυλουσε αναμεσα στα δαχτυλα του .<br />
Δεν ειχα τρομαξει , δεν μπορουσα να τρομαξω . Εκεινη την στιγμη δεν περιμενα κατι διαφορετικο απο αυτα τα ματωμενα δαχτυλα που φανηκαν να μπορουσαν να ορισουν την ζωη μου. Μολις καταφερα να ξεκολλησω το βλεμμα μου απο τα χερια του παρατηρησα τα μισοκατεστραμμενα του φτερα . Πριν ακομα φτασω εκει τα μαδουσε .<br />
" Εισαι αγγελος ! " ξεφωνησα . Τοτε και μονο τοτε αισθανθηκα απογνωση . Ηξερα πως οι αγγελοι ηταν ομορφοι και πανισχυροι , δεν ηξερα ομως πως και αυτοι υπεφεραν απο μελαγχολια .<br />
" Απ'οτι φαινεται ημουν " , απαντησε και μου εδειξε τα φτερα που ειχε ξεριζωσει . Υπηρχε κατι το σκοτεινο απανω του , κατι σαν μια διαχυτη απογνωση . "Γιατι τα ξεριζωνεις ; Τι εχεις παθει ; Εισαι αγγελος , επρεπε να εισαι πανισχυρος . " Η απαντηση του ηταν η σιωπη . Μεσα απο αυτην την σιωπη ειδα ολες εκεινες τις εσοχες και τις εξοχες που αποτελουσαν την ψυχη του . Ηταν το ιδιο αρρωστος οσο εγω . Ειχαμε τους ιδιους εθισμους .<br />
"Ξερεις οι αγγελοι ειναι ανισχυροι πολλες φορες . " ψιθυρισε και για πρωτη φορα οσο ημουν εκει εσπασε το ανεκφραστο προσωπο του σε ενα παγωμενο μειδιασμα . Καθισα διπλα του και κοιτουσα την πλατη του . Ηταν γεματη ουλες . Εβγαλα το κασκολ που φορουσα και με αυτο σκουπιζα το αιμα.<br />
"Τι θες απο εμενα ;" με ρωτησε σχεδον τρομαγμενος , προσπαθωντας να κρυψει πισω απο τα δοντια του τον πονο . " Θες να με καταστρεψεις ετσι δεν ειναι ; " . Τον κοιταξα μεσα στα ματια . Ειδα την αντανακλαση μου να λιωνει μεσα σε εκεινα τα μεγαλα οβαλ ματια . " Ναι " ,μουρμουρισα , " θελω να σε καταστρεψω." . Χωρις να αποσυρει το βλεμμα του καθως γνωριζε την κυριαρχια του πανω μου ειπε " Ωραια , αυτο ακριβως ηθελα να κανεις . " .<br />
Επειτα βουλιαξαμε και οι δυο στην σιωπη . Κοιτουσαμε τα αστερια που χορευαν απο πανω μας . Κοροιδευαμε το φεγγαρι που δεν μπορουσε να μας βρει . Μιλουσαμε για τον κοσμο και ποσο αυτος συρικνωθηκε . Ολα αυτα χωρις λογια . Δεν χωραγαν λογια σε εκεινο το διαλογο . Καμια λεξη δεν θα ηταν αρκετη για να χωρεσει το βαρος ολων εκεινων των συναισθηματων .<br />
Την ροη εκεινης της συζητησης διεκοψε η διαπεραστικη φωνη του . " Ξερεις αμα δεν επεφτα δεν θα ειχαμε συναντηθει " ομολογησε . Ειχε δικιο . Αν δεν επεφτε , αν δεν τσακιζοταν δεν θα τον ειχα γνωρισει ποτε . " Τωρα που επεσες δεν θα γινεις ο διαβολος ; Δεν θα βγαλεις ουρα ; " . Πρεπει να ηταν πολυ αστεια η ερωτηση μου επειδη δεν μπορουσε να συγκρατησει τα γελια του . Υστερα ησυχασε αποτομα . Ξανα φορεσε εκεινη την αμειλικτη εκφραση και με εναν τονο περιφροσυνης σχεδον απαντησε " Ο διαβολος δεν ειναι ενας μικρος κοκκινος ανδρας με κερατα και ουρα . Τις περισσοτερες φορες ειναι ομορφος γιατι ηταν ενας αγγελος και μαλιστα ο αγαπημενος του Θεου " .<br />
Μεσα σε εκεινες τις λεξεις εγω ειχα παγιδευτει . Ηξερα τι επρεπε να κανω . Μου το ειχε δειξει με τα ματια του , μου το επιβεβαιωσε με τα λογια του . Δεν μπορουσα , ωστοσο , να κουνηθω . Καθε κυτταρο μου ειχε παγωσει . Χωρις να μπορω να προσδιορισω το γιατι αισθανομουν πως τον χρειαζομουν . Τον ειχα αγαπησει ακομα και ας μην τον ηξερα , ακομα και αν ηταν διαβολος . Χωρις να χασει καιρο , μολις διαβασε τις αμφιβολιες μου εγυρε προς το μερος μου , ακουμπησε το χερι μου και ψυθιρισε " Οταν φιλας καποιον , να ξερεις , ανταλλασιες με αυτον την ψυχη σου " . Πριν προλαβω να αντιφρασω τα χειλη του πιεζαν με μανια τα δικα μου .<br />
Ειχε δικιο . Αισθανομουν πως εχανα την ψυχη μου , την ιδια στιγμη που ανεπνεα την δικη του . Διαλεξε εκεινη την ραγισμενη στιγμη για να μου περασει το μαχαιρι στα χερια μου . Δαγκωσε τα χειλη μου , δαγκωσε τον λαιμο μου και υστερα ειπε " Σκοτωσε με τωρα " . Χωρις να ξερω γιατι και παρα την προσπαθεια μου να αντισταθω τα χερια μου απο μονα τους τον καρφωσαν . Πεθαινε στα χερια μου και χαμογελουσε . Χαμογελουσε μεχρι να αποκοιμηθει . Με αφησε μονη μου να δακρυζω μεσα στο σκοταδι . " Με σκοτωσε η αγαπη " ειχε πει λιγο πριν φυγει . Μα εγω ηξερα πως τον ειχα σκοτωσει εγω .<br />
<br />
Αραγε θα μπορεσει τωρα να ανοιξει τα φτερα του να πεταξει ; <br />
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-63351548436418330032014-12-23T02:47:00.000-08:002014-12-23T02:55:17.939-08:00Psycho love <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-00jqt1bn5nA/VJlIgNY0kHI/AAAAAAAAA4A/r-_KR6YtHWQ/s1600/tumblr_mch67w36941ralc75o1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-00jqt1bn5nA/VJlIgNY0kHI/AAAAAAAAA4A/r-_KR6YtHWQ/s1600/tumblr_mch67w36941ralc75o1_500.jpg" height="320" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Damn , if you didn't want me back .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Why you'd have to act like that ? </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>It's confusing to the core ,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>'cause I know you want it .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Oh, and if you don't want to be</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>something substational with me,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>then why do you give me more ?</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>It's confusing to the core .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Pull me of to darkened corners , </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>where all other eyes avoid us . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Tell me how I mesmerize you . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>I love you and despise you .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i> Say you want me , say you need me . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Tear my heart out and slowly bleed me . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Say that you want me everyday ,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>that you want me every way , </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>that you need me ...</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Ηow am I supposed to handle</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>lit the fuse and missed the candle .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Damn, if you want to let me go ,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>baby , please just let me know .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Aim , </div>
<div style="text-align: center;">
pull the trigger . </div>
<div style="text-align: center;">
Feel the pain getting bigger . </div>
<div style="text-align: center;">
Go insane from the bitter feeling . </div>
<div style="text-align: center;">
Got me trippin' super psycho love .</div>
<br />
<br />
<br /></div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-56264396633345741502014-12-19T11:21:00.000-08:002014-12-19T11:30:57.005-08:00Επικίνδυνο εγώ , επικίνδυνο εσύ . <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-jYJk9GpKsmU/VJR6VG-S_4I/AAAAAAAAA3o/BpyAavH1nRw/s1600/908da072089207e0afd12b4f2dd89553.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-jYJk9GpKsmU/VJR6VG-S_4I/AAAAAAAAA3o/BpyAavH1nRw/s1600/908da072089207e0afd12b4f2dd89553.jpg" height="265" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><i> </i></span><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><i>" He would not stay for me, and who can wonder?</i></span> <span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><i>He would not stay for me to stand and gaze.I shook his hand, and tore my heart in sunder,</i></span> <span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><i>And went with half my life about my ways "</i></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
</blockquote>
<br />
<i> </i><br />
<i>Εσύ '</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>ένα σώμα , τόσα συναισθήματα. </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Εγώ '</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>τσαλακωμένο χαρτί.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Τσαλακωμένο , όπως το τελευταίο μας βράδυ. </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Πήραμε φωτιά για να καούμε . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Φωτιά σαν τα μάτια σου , </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>όταν συντρίβουν τα δικά μου . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Πολλές φορές συγκράτησα τις λέξεις </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>να μην βγούνε . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Λέξεις , όπως θύτης και θύμα . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Θύτης εσύ και θύμα εγώ '</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>μέχρι να φτάσουμε στην στροφή και </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>να αλλάξουμε ρόλους . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Ρόλοι , σαν τις μάσκες που φόραγες .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Με τον καιρό έγιναν δέρμα σου . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Τα μάτια έμειναν αναλοίωτα . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Οβάλ , καστανά και επικίνδυνα . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Κίνδυνος .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Πάντοτε βαδίζαμε στα άκρα . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Μοίαζαμε και αναμειχθήκαμε . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Αλλάξαμε και χαθήκαμε . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Χάθηκες , όπως το φεγγάρι </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>στα ωραιότερα βράδυα .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Βράδυα που κύλησαν </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>πότε με μανία πότε ήσυχα . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Μας έβρικσαν τότε μαζί . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Μαζί , όπως ονειρευόμουν . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Χώρια -πάντοτε- την αυγή . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Μέχρι τότε είμασταν στάχτες . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Στάχτες , σαν αυτές που άφησες . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Όσα είχα φανταστεί τα έσυρες , </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>τα έγδαρες και τα παράτησες μαχαιρωμένα ' </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>σαν το φεγγάρι . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Θα σκότωνα την ιδέα σου , </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>αν δεν την αγαπούσα </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>ακόμα και όταν με βασανίζει . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Βασανίζω , ρήμα δικό σου . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Αν κάτι αφήνει ο έρωτάς σου </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>είναι ουλές και μώλοπες '</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>του είδους που με εθίζουν </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>στο "εγώ" σου . </i><br />
<i>Ένα "εγώ" που αποκλίνει απ'το δικό μου . </i><br />
<i>Δικό μου ' </i><br />
<i>Δικό σου . </i><br />
<i>Οι ξεχωριστές αντωνυμίες είναι </i><br />
<i>τα φαντάσματά μας . </i><br />
<i> </i></div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-64357923828608744422014-12-16T12:25:00.000-08:002014-12-16T12:25:08.896-08:00Mε χαρτι και μελανι <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-acUN6PmI7jw/VJCU-kDY1CI/AAAAAAAAA3U/7IITQUEKMmU/s1600/break-up-broken-heart-love-ub3rg-Favim.com-335845.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-acUN6PmI7jw/VJCU-kDY1CI/AAAAAAAAA3U/7IITQUEKMmU/s1600/break-up-broken-heart-love-ub3rg-Favim.com-335845.jpg" height="230" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Δεν εχω πια πολλα να σε θυμαμαι . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Ο,τι απεμεινε απο εσενα ειναι η μοναξια σου . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Την αναπληρωνω με χαρτι και με μελανι . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Εγινε το μελανι αιμα </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>και το χαρτι καποιο κορμι . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Ισως και το δικο σου . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Σ'εκεινο το σωμα κρυβομαι τα βραδυα ,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>οταν κανεις δεν με κοιταει . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Σ'εκεινο το σωμα προσπαθω να καταγραψω </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>οσα σκιρτησαν μεσα μου .</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Το ξερω ειναι ανωφελο να προσπαθεις να </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>στηριχτεις σε ανθρωπους . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Το ξερω γιατι προσπαθησα . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Μα ειναι πιο δυσκολο να προχωρας μοναχος . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Βεβαια , το εχω συνηθισει . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Δεν με αφησες να ερθω μαζι σου </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>και τωρα ξεχνιεσαι . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Το χαρτι μενει κενο , </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>το μελανι αθικτο . </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Δεν θα μπορουσα να ειχα περιγραψει </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>καλυτερα το πως αισθανομαι .</i></div>
<br /></div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-22307348517689974992014-12-15T12:45:00.000-08:002014-12-15T12:45:01.295-08:00Help me make it through the night <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-NG2Drl3MStY/VI9IJMKCwqI/AAAAAAAABtI/NMfcLzW0n_Q/s1600/tumblr_ncmvcop2xu1r238sko1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-NG2Drl3MStY/VI9IJMKCwqI/AAAAAAAABtI/NMfcLzW0n_Q/s1600/tumblr_ncmvcop2xu1r238sko1_500.jpg" height="320" width="213" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Take the ribbon from my hair<br />Shake it loose and let it fall<br />Layin' soft upon your skin<br />Like the shadows on the wall</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i> Come and lay down by my side<br />Till the early mornin' light<br />All I'm takin' is your time<br />Help me make it through the night ..</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i> I don't care what's right or wrong .<br />So let us commit this perfect crime .<br />Let the devil take a moment .<br />I'll still your heart and you'll steal mine ...</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i> Cause yesterday is dead and gone<br />And tomorrow's out of sight<br />And it's sad to be alone<br />Help me make it through the night</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12971946465480256871noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-16350770661599355502014-12-11T23:19:00.000-08:002014-12-13T09:52:44.884-08:00My song <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-8sK9TxXnc4o/VIx8wobJtjI/AAAAAAAABso/Ileoib_3XJ4/s1600/1959626_10205303814543183_3424007235978685958_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-8sK9TxXnc4o/VIx8wobJtjI/AAAAAAAABso/Ileoib_3XJ4/s1600/1959626_10205303814543183_3424007235978685958_n.jpg" height="320" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"> I feel numb . </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">My every nerve has lost it's feeling . </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">No air left in my lungs ;</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">a gasp of breath is all I'm craving .</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">It's the opposite of love .</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">All things decay and rust .</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">It's the ugly side of us ...</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">N-U-M-B </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">I feel empty ; of feeling , of feeling . </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Even God is grieving . </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">N-U-M-B </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Elevate me ; I'm drowing , I'm drowing .</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Please ,God, I'm numb to life . </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">I feel numb. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">All my dreams have lost their meaning .</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Total eclipse of the sun . </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">The guilty part is yours for keeping ...</span></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-77421866643245053092014-12-09T09:56:00.000-08:002014-12-09T09:56:28.155-08:00Ενα τραγουδι να σε θυμιζει <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-7DEo7eF085g/VIc3msnhP3I/AAAAAAAAA20/7Rm83tIeM8w/s1600/tumblr_n1w17idGjm1sid5yso1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-7DEo7eF085g/VIc3msnhP3I/AAAAAAAAA20/7Rm83tIeM8w/s1600/tumblr_n1w17idGjm1sid5yso1_500.jpg" height="200" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Πριν φυγεις μου ειπες </div>
<div style="text-align: center;">
να γραψω ενα τραγουδι </div>
<div style="text-align: center;">
να σε θυμαμαι . </div>
<div style="text-align: center;">
Εγω εφτιαξα ενα τραγουδι </div>
<div style="text-align: center;">
να σε θυμιζει.</div>
<div style="text-align: center;">
Γεματο εσοχες και εξοχες ,</div>
<div style="text-align: center;">
μελωδικοτητα με παραφωνες </div>
<div style="text-align: center;">
κατα καιρους νοτες . </div>
<div style="text-align: center;">
Εντυσα καθε γραμμη</div>
<div style="text-align: center;">
με συναισθηματα . </div>
<div style="text-align: center;">
Υστερα καρφιτσωσα εκει </div>
<div style="text-align: center;">
τα ματια σου . </div>
<div style="text-align: center;">
Μα εκεινα δεν ηξεραν που να κοιταξουν </div>
<div style="text-align: center;">
και σαν βυθισμενες αγκυρες</div>
<div style="text-align: center;">
ξεχαστηκαν .</div>
<div style="text-align: center;">
Τα συναισθηματα οξειδωθηκαν </div>
<div style="text-align: center;">
και απεμεινε μονο η συνηθεια </div>
<div style="text-align: center;">
της μοναξιας σου.</div>
<div style="text-align: center;">
Εφτιαξα ενα τραγουδι </div>
<div style="text-align: center;">
να μου θυμιζει </div>
<div style="text-align: center;">
την ατσαλινη ακρη </div>
<div style="text-align: center;">
που κρυβουν τα φτερα σου </div>
<div style="text-align: center;">
για να παψω να σε φοραω . </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
. <br />
<br /><div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-26484155165327569202014-11-29T18:59:00.002-08:002014-11-29T18:59:56.396-08:00Εσύ όχι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Τί έχεις ; </div>
<div style="text-align: center;">
Νιώθεις μόνος καθώς αδειάζεις ; </div>
<span style="text-align: center;"> Και εγώ '</span><br />
<div style="text-align: center;">
μα δεν κλαίω . </div>
<div style="text-align: center;">
Πιστεύω ότι μερικοί άνθρωποι πρέπει να είναι δυστυχισμένοι . </div>
<div style="text-align: center;">
Εθίζονται στη θλίψη επειδή της μοίαζουν . </div>
<div style="text-align: center;">
Άλλωστε χωρίς αυτούς πώς θα ξέραμε τι είναι ευτυχία ; </div>
<div style="text-align: center;">
Σκούπισε , λοιπόν , τα μάτια σου . </div>
<div style="text-align: center;">
Γίνε ευτυχισμένος . </div>
<div style="text-align: center;">
Ρίξε όλα εκείνα που σε βαραίνουν μακρυά σου . </div>
<div style="text-align: center;">
Βύθισέ τα σε απόμερες εσοχές . </div>
<div style="text-align: center;">
Γάντζωσέ τα σε ξένα κορμία .</div>
<div style="text-align: center;">
Πάνω μου - ας πούμε . </div>
<div style="text-align: center;">
Κάποιοι πρέπει να είναι δυστυχισμένοι . </div>
<div style="text-align: center;">
Όμως εσύ όχι. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-JPtllHQUrds/VHqHirpE5cI/AAAAAAAAA1g/adKkQPWghP0/s1600/tumblr_static_6l41wtoazg08c0co8gsks8808.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-JPtllHQUrds/VHqHirpE5cI/AAAAAAAAA1g/adKkQPWghP0/s1600/tumblr_static_6l41wtoazg08c0co8gsks8808.jpg" height="180" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-63520161593182520512014-11-27T04:58:00.000-08:002014-11-27T05:03:10.397-08:00Καπου <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-sKHV5IJarH0/VHX7T9xcX2I/AAAAAAAABsU/S_sTizk15N4/s1600/tumblr_static_testtttt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-sKHV5IJarH0/VHX7T9xcX2I/AAAAAAAABsU/S_sTizk15N4/s1600/tumblr_static_testtttt.jpg" height="225" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Παράμερα </div>
<div style="text-align: center;">
στέκεις αμήχανος .</div>
<div style="text-align: center;">
Άτσαλα ακουμπάς συναισθήματα '</div>
<div style="text-align: center;">
φοβάμαι με μπέρδεψες για </div>
<div style="text-align: center;">
άνθρωπο ...</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Εδώ </div>
<div style="text-align: center;">
προεξέχουν στέπες .</div>
<div style="text-align: center;">
Αδειάζουν οι λέξεις . </div>
<div style="text-align: center;">
Μην περπατάς με λύκους '</div>
<div style="text-align: center;">
ουρλιάζουν ... </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
Εκεί </div>
<div style="text-align: center;">
στη στροφή </div>
<div style="text-align: center;">
κρέμασε τα δίχτυα </div>
<div style="text-align: center;">
να μπλεχτεί η αγάπη .</div>
<div style="text-align: center;">
Πάλεψε .</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κάπου </div>
<div style="text-align: center;">
μέρος τσακισμένο . </div>
<div style="text-align: center;">
Αν σωπάσουν τα </div>
<div style="text-align: center;">
λόγια , γύρνα για ' μένα '</div>
<div style="text-align: center;">
χαμηλόφωνα ...</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12971946465480256871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-9286264205542932812014-10-15T15:46:00.001-07:002014-10-15T15:46:38.000-07:00Μην ξαναρθεις εδω <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-FwJrrf0OhsM/VD75Qfur2nI/AAAAAAAAAzA/1OMLLUtZglE/s1600/tumblr_mgba9iikja1rub0hvo1_500.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-FwJrrf0OhsM/VD75Qfur2nI/AAAAAAAAAzA/1OMLLUtZglE/s1600/tumblr_mgba9iikja1rub0hvo1_500.png" height="320" width="212" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Επεσα . </div>
<div style="text-align: center;">
Τα ποδια μου μπερδευτηκαν στην ουρα σου . </div>
<div style="text-align: center;">
Ο κοσμος χλωμιασε θυμαμαι . </div>
<div style="text-align: center;">
Αν αυτο που κρατησα ηταν αληθεια . </div>
<div style="text-align: center;">
Πανω σε γραμμες ακροβατω . </div>
<div style="text-align: center;">
Μετραω γραμματα και σκεψεις . </div>
<div style="text-align: center;">
Καθε φορα που φοβαμαι ανατρεχω στο τοτε . </div>
<div style="text-align: center;">
Πριν ακομα μουδιασει το στηθος . </div>
<div style="text-align: center;">
Πριν η αθωοτητα γλιστηρσει απο τα μαγουλα . </div>
<div style="text-align: center;">
Εμειναν σχηματα να σε θυμιζουν . </div>
<div style="text-align: center;">
Κλεβω γραμματα απο καθε στροφη και σε δημιουργω . </div>
<div style="text-align: center;">
Αλλαξες απο τοτε . </div>
<div style="text-align: center;">
Τοτε δεν ειχες ουρα . </div>
<div style="text-align: center;">
Μαλλον δεν την ειχα παρατηρησει . </div>
<div style="text-align: center;">
Αλλαξα και εγω . </div>
<div style="text-align: center;">
Τοτε δεν ειχα ξεθωριασει . </div>
<div style="text-align: center;">
Ημουν μια αποχρωση αναμεσα στο κοκκινο και στο χαος . </div>
<div style="text-align: center;">
Μεσα σ'αυτο βλεπαμε χρωμα. </div>
<div style="text-align: center;">
Ησουν εσυ μια διαδρομη περιπλοκη . </div>
<div style="text-align: center;">
Ειμασταν οτι ειμασταν . </div>
<div style="text-align: center;">
Γιναμε οτι κρυβαμε . </div>
<div style="text-align: center;">
Θυτες και θυματα μαζι . </div>
<div style="text-align: center;">
Και θυμαμαι ακομα εκεινη την τουφα απ'τα μαλλια σου . </div>
<div style="text-align: center;">
Μπλεκοταν συνεχεια με τα βλεφαρα . </div>
<div style="text-align: center;">
Οχι δεν σε αγαπαω . </div>
<div style="text-align: center;">
Απλα αναπολω τον καιρο που γεμιζα . </div>
<div style="text-align: center;">
Τωρα μονο αδειαζω .</div>
<div style="text-align: center;">
Βηχω σταχτες στο χαρτι . </div>
<div style="text-align: center;">
Φταει που με ξεγελασες . </div>
<div style="text-align: center;">
Δεν ειχες πει τιποτα για τις μασκες . </div>
<div style="text-align: center;">
Ολοι φοραμε μια . </div>
<div style="text-align: center;">
Μονο εσυ τη φρουρουσες τοσο καλα . </div>
<div style="text-align: center;">
Σε ζηλευω . </div>
<div style="text-align: center;">
Μετατρεπεσαι σε αυτο που φανταζεσαι . </div>
<div style="text-align: center;">
Στο δικο μου κεφαλι γεννιουνται και πεθαινουν οι επιθυμιες . </div>
<div style="text-align: center;">
Να φυγεις ομως τωρα . </div>
<div style="text-align: center;">
Ειναι αργα . </div>
<div style="text-align: center;">
Μην ξαναερθεις .</div>
<div style="text-align: center;">
Μεγαλωσαμε για να πολιορκουμε καθρεφτες . </div>
<div style="text-align: center;">
Δεν υπαρχει αλλη διασταση . </div>
<div style="text-align: center;">
Μονο εσυ και εγω . </div>
<div style="text-align: center;">
Το τωρα και το παντα . </div>
<div style="text-align: center;">
Το ειναι και το φαινεσθαι . </div>
<div style="text-align: center;">
Προσπαθεις η βυθιζεσαι στη σκονη . </div>
<div style="text-align: center;">
Αλλη γη , αλλο μερος δεν υπαρχει . </div>
<div style="text-align: center;">
Εδω που τη ζωη σου χαλασες , εδω θα μεινεις . </div>
<div style="text-align: center;">
Η σκια σου θα σε ακολουθει με η χωρις το φως . </div>
<div style="text-align: center;">
Φυγε . </div>
<div style="text-align: center;">
Ξαναελα καποτε . </div>
<div style="text-align: center;">
Σιωπηλα ομως μη σε δω . </div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-86278063425308497262014-09-03T08:05:00.000-07:002014-09-03T08:05:07.086-07:00Φθινοπωρινες συμβουλες <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αν μπορουσαμε αυτη τη στιγμη να στησουμε μια κινηματογραφικη καμερα για να καταγραψουμε αυτο το απογευμα , θα μπορουσαμε να παρατηρησουμε τις μικροκινησεις γυρω μας . Τον ηλιο να γλιστραει ολο και πιο γρηγορα πισω απο τα αγονα βουνα , τα συννεφα να διαλυονται απο τον ψυχρο αερα και μεσα σε λιγα λεπτα να ξανα πυκνωνουν , τα φυλλα να κιτρινιζουν και να γερνουν . Ολα γυρω μας τραβουν γραμμες που χαραζουν το επικειμενο φθινοπωρο .<br />
Καπου στο βαθος θα δουμε παιδια να παιζουν ανεμελα στα παρκα , οταν την ιδια στιγμη τα βαραινει ενα ρολοι . Οι σχολικες οι σακες , καλα φορτωμενες , τα περιμενουν σε καποια γωνια του δωματιου . Το καλοκαιρι τους ισχυει οσο δεν χρειαζεται να κουβαλουν , ακριβως , εκεινη τη σχολικη τσαντα . Οι δρομοι δεν εχουν την ιδια ζωντανια με πριν . Τα περιεργα βλεμματα των αχορταγων τουριστων εχουν αποσυρθει . Πλεον ακους εναν αλλον ρυθμο . Εναν οπωσδηποτε πιο ρομαντικο και μελαγχολικο ακουσμα , του οποιου ο αποηχος μπορει να φανταζει φαλτσος σε εκεινους που δεν ειναι ετοιμοι για την επιστροφη στην εργασια τους .<br />
Οι ανθρωποι χωρις να το θελουν χλομιαζουν καθε φορα που το φθινοπωρο ανατελει . Την παρακμιακη τους σταση δεν ειναι δυσκολο να την εντοπισεις στους νωθρους βηματισμους τους , στα στους μουδιασμενους τους χαιρετισμους αν σε πετυχουν σε καμια ακρη του δρομου , στην γενικη και καταλυτικη αφηρημαδα τους . Παραδιδονται αμαχητι στην μελαγχολια του καιρου και μαζι με τα φυλλα κιτρινιαζουν και πεφτουν . Εκεινοι παντως δεν δημιουργουν στιβες. Απλως , επιτρεπουν στον εαυτο τους να γκρινιαξει , να μουχρωσει και να αναζητησει απεγνωσμενα για προσοχη . Οταν ολα πρεπει να παρουν ξανα τον προηγουμενο αγχοτικο ρυθμο τους , εκεινοι χρειαζονται καποιον να τους υπενθιμισει πως ειναι πολυτιμοι , πως οι διακοπες θα ξαναερθουν συντομα κ.ο.κ.<br />
Τετοια φαινομενα θα κατεγραφε η καμερα και οπως ειναι φυσικο για τετοιες καταστασεις , και κυριως για χαρη του θεαματος , θα ηταν σωστο να βαζαμε να παιζει καποιο υποτονικο sountrack που θα βοηθουσε στην παραταση αυτης της γενικης κυκλοθυμιας . Ισως ενα τραγουδι των Coldplay να ηταν ιδανικο για την περιπτωση .<br />
Ωστοσο , η ζωη μας δεν μπαινει σε pause οταν εμεις την νιωθουμε τοσο μονοτονη . Οι ανατροπες τις κρυβονται πισω απο τα βλεφαρα μας και μερικες φορες και απο τις ιδιες μας τις σκεψεις . Με το να νοσταλγουμε τη ξεγνασοια του καλοκαιριου μας ειναι σαν να παραιτουμαστε απο τη ζωη για ενα χρονο μεχρι να ερθει το επομενο . Κανεις παντως δεν μπορει να μας πιστοποιησει οτι θα υπαρξει επομενο . Απλα εχουμε συνηθισει να υπαρχουμε σε τετοιο βαθμο ωστε να το λαμβανουμε ως δεδομενο .<br />
Γιατι την ωρα που αποφασιζουμε να καμπυλωσουμε την ραχη μας και να αφησουμε απο πανω μας να περασει ο καιρος να μην δημιουργησουμε εμεις εκεινη την ευτυχισμενη γωνια του καλοκαιριου μας ; Ας πουμε αν ξεκινουσαμε με ενα χαμογελο για την δουλεια , ετσι για αλλαγη , σκεπτομενοι πως αν παραμεινουμε μουντοι τιποτα δεν θα καταφερουμε παρα να ενωθουμε με το γκριζο του ουρανου . Γιατι να μην χαρουμε την αρχη του φθινοπωρου μας ; Να μην θαυμασουμε ας πουμε τις ακτινες του ηλιου που μπλεκονται με τα νεφη και οταν ξεφυγουν μας εχουν προσφερει μια τοσο δημιουργικη εικονα ;<br />
Η ευτυχια , αλλωστε , ειναι συστατικο των καθημερινων , απλων απολαυσεων της ζωης . Ειναι σαν ζαχαρη σε ενα σοκολατουχο κεικ , την οποια εμεις πρεπει να επιλεξουμε , και πολλες φορες να θυμηθουμε , να την προσθεσουμε στο γλυκο μας για να πετυχει . Αν την παραλειψουμε απο νωθροτητα ας πουμε , θα ηταν τελειως ατοπο να γκρινιαζουμε για το ποσο αποτυχημενο βγηκε το γλυκο που δεν φροντισαμε . </div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-71181489565636945622014-08-12T03:22:00.000-07:002014-08-12T03:22:11.091-07:00Μια καλοκαιρινη ιστορια <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 18.479999542236328px;"><i>Εχω ακουσει πολλους να θαυμαζουν τα τριανταφυλλα . Το πορφυρο χρωμα στα πεταλα τους , το απαλο αλλα μεθυστικο αρωμα της νιοτης τους , ακομα και τα σκληρα και προκλητικα αγκαθια τους . Η γοητεια αυτου του ανθους εγκειται ακριβως στον κινδυνο που επιφυλαττει η ομορφια τους . Σε κανουν μοναχα με την οψη τους να θελησεις να διαβεις εκεινη την νοητη γραμμη αναμεσα στο ενα και στο ολο , στον δρομο της συνεσης και του πειρασμου . Γι'αυτο οταν κατι - ενα εξωτερικο ερεθισμα , ενας ομορφος ανθρωπος , ενας μυχιος και βασανιστικος ποθος - διαγειρει την περιεργεια μας με τετοια ενταση που να εντυπωθει ανεξιτηλα μεσα μας , σπευδουμε να του προσφερουμε μια θεση στον κηπο με τις τριανταφυλλιες , οπου και αν αυτες ανθιζουν . </i></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 18.479999542236328px;"><i> Εμενα ομως τα τριανταφυλλα ποτε δεν με συγκινησαν ιδιαιτερα . Η αλυγιστη σταση τους και η αλλαζονεια της ομορφιας τους με εκαναν συχνα να αποστρεφομαι στην οψη τους . Υπηρχε κατι το ηδονικο πλαι τους που , ωστοσο , αν δεν σε κυριευε μονομιας σου αφηνε μια γευση πικρας στο στομα . Ενιωθες πως εκανες ενα μοιραιο αμαρτημα , πως ξεγελαστηκες ξανα . Γι'αυτο επαψα να μυριζω τριανταφυλλα ... </i></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 18.479999542236328px;"><i> Τον θαυμασμο μου , επομενως , τον εστρεψα σε ενα αλλο λουλουδι που μπορουσε να χαμογελασει στην σχεδον παιδικη ψυχη μου . Φυσικα , δεν συγκεντρωνει την γοητεια του τριανταφυλλου , ουτε το αγερωχο υφος του . Το μονο που εχει ειναι ενα χαμογελο αθωο , σαν να βλεπεις το δροσερο προσωπο ενος παιδιου . Ετσι ακριβως οπως ενα παιδακι υφαινει τα ονειρατα του σε ενα πλαισιο φανταστικου παιχνιδιου , ετσι επιτρεπει στους θεατες του να ξεχαστουν για λιγο απο τον εαυτο τους και να χαλαρωσουν τους μυες του προσωπου τους . Με μια τετοια ιλαροτητα στα ματια τους ταξιδευουν εκει που καποτε ηθελαν να πανε . </i></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 18.479999542236328px;"><i> Εχω σιγουρα επισημανει και αλλοτε το ποσο με γοητευαν τα ηλιοτροπια . Ναι , απ'οσο θυμαμαι εχω αναφερει με αναγλυφες λεπτομερεις το ποσο με αποροφουσε το χρωμα τους . ΕΙναι τοσο ζεστο και οικειο που αυτοματα σου προσφερει ενα αισθημα ασφαλειας μα και περιπετειας . Ειναι λες και μικροι ηλιοι φυτρωνουν στην γη για να διηγηθει ο καθενας την ιστορια του απο τους γαλαξιες που ταξιδεψανε και τα συμπαντα που φωτισαν . Και τωρα που η στιγμη τους προσπερασε και εκεινα εσβησαν , η τελευταια τους ακτινα εμεινε εδω γιατι εχουν ακομα χιλιομετρα να διανεισουν και ιστοριες να πουν πριν κοιμηθουν . </i></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 18.479999542236328px;"><i> Ενας πιο απαιδιοδοξος και ισως αρκετα κακεντρεχης να τονιζε πως αυτα τα ανθη δνε ειναι τιποτε αλλο παρα το νεκροταφειο των αστερων . Μα εγω δεν θελω να σταθω σε αυτες τις μικροτητες . Η ιστορια τους ειναι σημαντικη γιατι περα απο την αγαπη τους για κινηση , αναζωογονηση , περιπετεια και παιχνιδι , μας μαθαινουν πρωτιστως πως να πεθανουμε . Βλεπουμε το μεγαλειο μιας ολοκληρωμενης ιστοριας , η οποια μας διδασκει πως πρεπει καθετι που εχει αρχη να τελειωνει και τουτο χωρις στεναχωρια , φοβο και οικτο . Ολα ειναι αρμονικα συνδυασμενα σε ενα αισθημα ολοκληρωσης και γαληνης . Σε ενας ειδος ευτυχιας που μονο το τελος μπορει να σου προσφερει . Ουτε η μεση ουτε η αρχη , οσο ευχαριστες και αν ειναι , μπορουν να σου προσφερουν γαληνη . Παντα θα κρυβουν ενα κοκκο αγωνιας μεσα τους . </i></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 18.479999542236328px;"><i> Ας αφησουμε τωρα τις φιλοσοφιες . Δεν υπαρχει χρονος για αυτες . Το μονο που επιθυμουσα ηταν να εξυμνησω τα ηλιοτροπια . Μαλλον περασα λιγακι τα ορια . Δεν πειραζει , ανθρωπος ειμαι και τα ορια μερικες φορες πρεπει να τα καταπατω αλλιως δεν θα εχω κανει τιποτα το τρομερο και αξιομνημονευτο στη ζωη μου . Για να κλεισω , λοιπον , αυτην την ενοτητα θα ηθελα να καταγραψω δυο πολυ τρυφερους μυθους που αφορουν τα ηλιοτροπια . </i></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-ZkVRjzafJrI/U-lNG1ygRZI/AAAAAAAAAuQ/XRzqLMjZ-G0/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-ZkVRjzafJrI/U-lNG1ygRZI/AAAAAAAAAuQ/XRzqLMjZ-G0/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vincent Van Gogh</td></tr>
</tbody></table>
<i><br /></i>
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο πρωτος μας δοθηκε απο τις ινδιανικες ιστοριες και παραμυθια . Ειδικοτερα , ο μυθος ανεφερε για ενα ομορφο μελαχροινο κοριτσι , το οποιο βλεποντας τον ηλιο να χορευει στον ουρανο , τον αγαπησε με ολη της την καρδια . Και ηταν τετοια η αγαπη της και η αφωσιωση της που καθε πρωι τον περιμενε να ανατειλει και να την καλημερισει . Εκεινη καθε μερα περνουσε ωρες να τον παρακολουθει οσο ηταν στον ουρανο και συνεχεια τον παρακαλουσε να κατεβει λιγο πιο κοντα της . Ο Ηλιος ομως που ειχε και αυτος με τη σειρα του αγαπησει το κοριτσι αλλα ηταν σοφοτερος , οπωσδηποτε , απο εκεινη αρνιοταν την προταση της . Βλεπετε ειχε την απαραιτητη οξυδερκεια ωστε να διαβλεψει τι θα επακολουθουσε αν υπεκυπτε . Το κοριτσι , ωστοσο , ηταν ανενδοτο και παρα τις προειδοποιησεις του Ηλιου εκεινο εξακολουθουσε να επιμενει στην προταση της . Και ηταν τετοια η μανια της να τον δει απο κοντα που ο Ηλιος δεν ειχε αλλη επιλογη παρα να κατεβει χαμηλοτερα για να μπορεσει εκεινη να τον δει και να τον αγγιξει . Πραγματι , οταν κατεβηκε εκεινη διχως δευτερη σκεψη εσπευσε να τον φιλησει . Μα το φιλι τους διηρκησε μοναχα κατι δευτερολεπτα , καθως η κοπελα εγινε σταχτη απο την ακτινοβολια του . Ο Ηλιος πικραμενος γυρισε στον ουρανο με σταχτες μεσα στο στομα του . Γευτηκε την λυπη που ειχε προβλεψει . Μα οσο διορατικος και αν ηταν δεν ειχε σκεφτει πως στην μνημη της θα φυτρωνε στο σημειο ακριβως ,που το φιλι τους την αναλωσε σε σταχτη ενα λουλουδι κιτρινομαυρο που να την θυμιζει . Εκεινο το μοναδικο λουλουδι ακολουθει ακομα και τωρα τον ηλιο στο ταξιδι του στον ουρανο και γι'αυτο το ονομασαν ηλιοτροπιο . </span></i><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><br /></i>
<i><br /></i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-k3bvB2-J0EM/U-nqUGD_j0I/AAAAAAAAAug/Vfz6xqFRuH8/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%2B%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82%2B(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-k3bvB2-J0EM/U-nqUGD_j0I/AAAAAAAAAug/Vfz6xqFRuH8/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%2B%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82%2B(1).jpg" /></a></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>Ο δευτερος μυθος ερχεται απο την αρχαια ελληνικη μυθολογια και αφορα τη ζωη των νυμφων. Ειδικοτερα , η νυμφη που μας ενδιαφερει ειναι η Κλυτια , η οποια εμενε την μερα μεσα στο παλατι της μαζι με τις αδερφες της και ολες μαζι εβγαιναν μοναχα τη νυχτα . Ενα ομως βραδυ ξεχαστηκε στο δασος και δεν γυρισε στο παλατι . Ετσι προλαβε να δει την ανατολη του Ηλιου ( ο οποιος δεν ειναι αλλος απο τον Απολλωνα ) . Τοτε αποφασισε να αφησει το σκοταδι και να ζησει στο φως . Για 9 μερες και 9 νυχτες στεκοταν στο ιδιο σημειο χωρις φαγητο η νερο , προκειμενου ο ακτινοβολος θεος να ερθει κοντα της , οπως πιστευε . Την δεκατη ημερε ριζωσε στη γη και μεταμορφωθηκε σε λουλουδι που παντα περιμενει τον ηλιο ... </i></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.479999542236328px;"><i><br /></i></span>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comMakris Gialos, Greece35.037130426362552 25.97141662197259435.011127926362555 25.931076121972595 35.063132926362549 26.011757121972593tag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-56552916444809426882014-07-10T15:33:00.001-07:002014-07-10T15:33:14.852-07:00Gift - Singapore Inspiration Drama Short Film // Viddsee<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="//www.youtube.com/embed/1DUYlHZsZfc?list=PLTUsK75GWHXa94nhtHXw8towYOBo9yTGn" width="480"></iframe><br /><br />
<br /><br />
<br /><br />
<br /><br />
Οταν βλεπετε εναν τετοιο ανθρωπο το πρωτο πραγμα που θα πρεπει να κανουμε ειναι η συμβολικη κινηση του αγοριου στο τελος . Να υποκλιθουμε δηλαδη μπροστα στη μεγαλειοτητα της αξιοπρεπειας και της ανθρωπιας . Να υποκλιθουμε στην αλληλεγγυη και την αφοσιωση στον ιδιο τον ανθρωπο . Αυτη η μικρη μηκους ταινια συνοψιζει ολη την αφωνη κραυγη της ανθρωποτητας για βοηθεια . Χρειαζομαστε περισσοτερους τετοιους ανθρωπους . Χρειαζομαστε περισσοτερη αγαπη .Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-20714116768572621562014-07-06T00:29:00.000-07:002014-07-06T00:32:03.533-07:00Γυναικες και αλλα κακουργηματα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-K2FG2Wot85I/U7j7R2JV6EI/AAAAAAAAAow/uHioXdyslwc/s1600/waterhouse1903.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-K2FG2Wot85I/U7j7R2JV6EI/AAAAAAAAAow/uHioXdyslwc/s1600/waterhouse1903.jpg" height="320" width="220" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Το παρον αρθρο δεν θα ειναι λιγοτερο σκοτεινο απο μουχρωμα της νυχτας .</span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;"> Λεω με τα σκιωδη συννεφα να κρυψω καθε αχτινα . </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Τι να τα κανεις ! </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Υπαρχουν και νυχτες που ο αερας αποφασιζει να μετοικησει . </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Σαν ανθρωπος βαριεται την σταση . </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Η φυγη του πρεπει . </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Μα ο Ποιητης ηταν ξεκαθαρος : <<οπως τη ζωη σου τη ρημαξες εδω , σ'ολη τη γη τη χαλασες >> . </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Για να μην τα πολυλογουμε . </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Τι τα θες ! </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Θα μπω στο θεμα της δημοσιευσης . </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Απο καιρο ηθελα να καταγραψω το ηχογραμμα της βουβης επαναστασης , </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Μα καθα επανασταση αρχιζει απο καθετι ανωνυμο . </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Σε αυτο το αρθρο καταγραφεται μια πρωτη ενδειξη του αναβρασμου . </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Καθε επανασταση θελει εναν ανωνυμο . </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Καθε επανασταση θελει μια ευλεκτη πυρακτωση της υπαρξης . </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 19.5px;">Η γυναικεια ποιηση υπηρξε το πιο χαρακτηριστικο παραδειγμα αγανακτησης της αιωνιας σιωπης . </span></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; line-height: 19.5px; text-align: left;"><i>ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ</i></span><br />
<br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;" />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Σύλβια Πλαθ</span><br />
<br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;" />
<br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;" />
<br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;" />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Είμαι ασημένιος κι ακριβής. Χωρίς προκαταλήψεις.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Ό,τι κι αν δω, αμέσως το ρουφάω</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Έτσι όπως είναι, χωρίς να με θαμπώνει αγάπη ή απέχθεια.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Δεν είμαι σκληρός, μονάχα φιλαλήθης…</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Το μάτι ενός μικρού θεού, με τέσσερις γωνίες.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Τον περισσότερο καιρό στοχάζομαι τον τοίχο απέναντί μου.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Ροζ με κηλίδες είναι. Τον κοιτάζω τόσον καιρό τώρα</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Που μου φαίνεται κομμάτι της καρδιάς μου. Μα τρεμοπαίζει.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Πρόσωπα και σκοτάδι μάς χωρίζουν ξανά και ξανά.</span><br />
<br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;" />
<br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;" />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Τώρα είμαι λίμνη. Μια γυναίκα σκύβει πάνω μου,</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Ψάχνοντας στα νερά μου το τι στ’ αλήθεια είναι.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Έπειτα στρέφεται σε κείνους τους ψεύτες, τα κεριά ή το φεγγάρι.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Βλέπω τη ράχη της, και την αντανακλώ πιστά.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Με δάκρυα μ’ ανταμείβει και μια τρικυμία από χέρια.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Της είμαι σημαντικός. Έρχεται και ξανάρχεται.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Κάθε πρωί το πρόσωπό της του σκοταδιού παίρνει τη θέση.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Μέσα μου πνίγηκε, νεαρό κορίτσι, και μέσα μια γριά</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">Μέρα τη μέρα αναδύεται προς το μέρος της, σαν ψάρι τρομερό.</span><br />
<br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;" />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;">[Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1961]</span><br />
<br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;" />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"> [Μετάφραση: Παναγιώτης Αλεξανδρίδης]</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span>
<span style="background-color: #fb5e53; color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="background-color: #fb5e53; color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="background-color: #fb5e53; color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="background-color: #fb5e53; color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="background-color: #fb5e53; color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="background-color: #fb5e53; color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><span style="background-color: #eeeeee; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 18.200000762939453px;">Εμιλυ Ντικινσον </span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><span style="background-color: #eeeeee; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><span style="background-color: #eeeeee; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 18.200000762939453px;">I shall not live in vain </span></span><br />
<span style="background-color: #fb5e53; color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="background-color: #fb5e53; color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="background-color: #fb5e53; color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="background-color: #eeeeee; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Αν σταματήσω μια καρδιά που πάει να σπάσει</span><br />
<span style="background-color: #eeeeee;"><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Δεν ήρθα μάταια στη ζωή</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Αν απαλύνω κάποιου την Οδύνη</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Ή ηρεμήσω άλλου τον Πόνο</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Ή βοηθήσω τον μισολιπόθυμο Κοκκινολαίμη</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Να μπει ξανά μες στη Φωλιά</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Δεν ήρθα μάταια στη ζωή.</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">If I can stop one Heart from breaking</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">I shall not live in vain</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">If I can ease one Life the Aching</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">or Cool one Pain</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Or help one fainting Robin</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">Unto his Nest again</span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;" /><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.200000762939453px;">I shall not live in vain.</span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Verdana; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: left;"><br /></span>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Ελενη Βακαλο<br />
<br />
Πως εγινε ενας κακος ανθρωπος<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Θα σας πω πώς έγινε<br />
Έτσι είναι η σειρά<br />
<br />
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο<br />
δρόμο του έναν χτυπημένο<br />
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε<br />
Τόσο πολύ λυπήθηκε<br />
που ύστερα φοβήθηκε<br />
<br />
Πριν κοντά του vα πλησιάσει για να σκύψει να<br />
τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα<br />
Τι τα θες τι τα γυρεύεις<br />
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,<br />
να ψυχοπονέσει τον καημένο<br />
Και καλύτερα να πούμε<br />
Ούτε πως τον έχω δει<br />
<br />
Και επειδή φοβήθηκε<br />
Έτσι συλλογίστηκε<br />
<br />
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;<br />
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε vα παίξει με τους άρχοντες<br />
Αρχισε λοιπόν και κείνος<br />
Από πάνω να χτυπά<br />
<br />
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZnTpxUNPiMY/U7j7XoqK21I/AAAAAAAAAo4/0v3pzfjnLwY/s1600/untitled.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZnTpxUNPiMY/U7j7XoqK21I/AAAAAAAAAo4/0v3pzfjnLwY/s1600/untitled.jpg" height="640" width="456" /></a></div>
<br />
<br /></div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-20173366981024372842014-06-19T01:21:00.000-07:002014-06-19T01:21:57.331-07:00Ημερολογιο θερινης νυχτος <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-yyRPwxkWQjs/U6KceUA3HVI/AAAAAAAAAm0/ia5G1Pi7HSw/s1600/tumblr_muvlsxelPZ1rl4dmno1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-yyRPwxkWQjs/U6KceUA3HVI/AAAAAAAAAm0/ia5G1Pi7HSw/s1600/tumblr_muvlsxelPZ1rl4dmno1_500.jpg" height="250" width="400" /></a></div>
Το αποπνικτικο κλιμα αυτης της βραδυας ορισε τη Μοιρα μου . Ολα πλεκτηκαν με τετοια επιδεξιοτητα που δεν αντιληφθηκα το βαρος που ασυνειδητα μεγαλωνε στις πιο λεπτες εσοχες της υπαρξης μου . Η αναγκη αυτη να επανελθω στην μηχανικη διαδικασια της αναπνοης με αποξενωσε στο παραθυρο του ευρυχωρου τετραγωνου δωματιου . Το πιο αδειου απο ολα μεσα στο μισοτελειωμενο σπιτι . Το αερακι που εισχωρησε μεσα με το που εστρεψα το χερουλι με βοηθησε να χειριστω και παλι τις υποθεσεις μου . Ηταν ανακουφιση αναπαντεχη . Ολα ξεμπλεκαν και φωτιζονταν απο τις πενιχρες ενδειξεις φωτος απο το φεγγαρι . Εκεινη την αχρονη στιγμη επανλεβα χαμηλοφωνα τις φρασεις που καποτε , καπου ειχα διαβασει - " Τουλαχιστον βλεπουμε ολοι το ιδιο φεγγαρι . " - .<br />
Τα ματια μου ηταν ακομα θαμπωμενα απο τη μελιχροτητα των αστρων και δι'αυτου δεν μπορουσα να σκεφτω αιτιακα και να οδηγηθω στην πηγη των λεξεων μου . Ηταν σκορπιες ... Ωστοσο , καθως προσαρμοζομουν στο περιβαλλον γυρω μου ανακτουσα σταδιακα και τις αισθησεις μου . Θυμηθηκα εκεινο το φθαρμενο βιβλιο με τις ξερχαβαλομενες σελιδες που σκορπιζονταν στο πατωμα που ειχα ανακαλυψει στο παταρι του πατρικου μου . Επροκειτο για αστικο μυθο δεν υπαρχει αμφισβητηση , ομως ακομα και ετσι εντυπωθηκε στη μνημη μου . Δεν γνωριζω ακριβως το γιατι , αρκει που τροφοδοτησε τις "καλλιτεχνικες " μου αυταπατες .<br />
Βασικο χαρακτηριστικο της ιστοριας ειναι ο σπαραγματικος της χαρακτηρας . Οπως οι σελιδες του χυνονταν στο πατωμα και σχηματιζαν λιμνουλες γραμματων , ετσι και το περιεχομενο του ερχοταν μεσα σου διασκορπο . Ενα τρυπιο πιθαρι . Κατα τα αλλα ακολουθει , θα ελεγα , ολα τα κλισε . Ηταν μια ημερολογιακη αφηγηση με ανωνυμους πρωταγωνιστες . Ενας νεανικος ερωτας με χρονομετρητη . Ολα τα γεγονοτα ειχαν απο την αρχη ιστορια ληξης ' απο τη σφρυγιλοτητα του προσωπου εως τα σκιρτηματα - αυτα τα αναπαντεχα - του σωματος . Αρκετα με τις φλυαριες . Ειναι καλυτερα να αφησουμε το κειμενο να μιλησει .<br />
<br />
<< 17 Ιουνιου 19...<br />
<br />
Τελικα , οι ανθρωποι ειναι καταδικασμενοι να ζουν με τις αναμνησεις τους . Ολα τοποθετουνται σε ενα φασματικο χωροχρονο . Τα αντικειμενα αλλαζουν μορφες και τα προσωπα παραμορφωνονται . Οι σκιες καμπυλωνουν και το φως λιωνει . Ολα ειναι τοσο ψευτικα , οσο και η αληθεια που εμπεριεχεται στα ξεχασμενα χαμογελα ενος παιδιου . Αυτες οι σκεψεις τριγυρνανε στο μυαλο μου τις τελευταιες ωρες . Σκεψεις που μαχονται βιαια σε λεπτοδεικτες .<br />
Σημερα το πρωι , υποθετω γυρω στις οχτω , εκεινος εφυγε . Δεν ημουν παρων την ωρα του αποχωρισμου . Δεν χρειαζοταν αλλωστε . Το "αντιο " το ειχαμε ψιθυρισει το προηγουμενο βραδυ . Ηταν ενα απο εκεινα τα βασανιστικα βραδυα του Ιουνη που η ζεστη δημιουργοουσε αντικατοπτρισμους . Ολα καμπυλωναν και συστελλονταν . Υποκλινονταν σε ενα παιχνιδι οφθαλμαπατεων . Χρειαζομουν ενα αδιεξοδο και αυτο μου το προσεφερε το ακρογυαλι . Δεν υπηρχε αλλο μερος στον κοσμο που να ειχε μεινει τοσο ασπιλο απο τις παραισθησεις του παραλογου . Ο συνδυασμος του υγρου στοιχειου και της κατακλισης του Ηλιου , ο οποιος τοξευε τα φωτεινα βελη του πανω στα κυματα και καθως φλεγονταν στιγμιαια δημιουργουσαν γαλαξιες λησμονημενους . Ποσο θαυμαζα τα χρωματα στον οριζοντα ! Ηταν η μονη παρηγορια σε ενα ανθρωπινο δραμα . Ετσι οπως μπλεκονταν και ξεδιαλεγονταν μεσα σε αυτο το χορευτικο παιχνιδι το προσωπο εκεινου αναδυθηκε στο μυαλο μου . Ενα μειδιασμα συσπασε τα χειλη μου . Απο καιρο ειχα παψει να τον αποκαλω με το ονομα του . Το ειχα αραγε ξεχασει ; Πολυ πιθανον αφου παντοτε τον παρατηρουσα απο μια αποσταση . Στις σπανιες συναντησεις μας το ονομα του δεν χρειαζοταν να ειπωθει . Ειμασταν αλλοι και οχι εμεις . Τα συγκρατημενα λογια ειχαν αντικτυπο και στις πραξεις . Η ανθρωπινη επαφη δεν υπηρχε ΄ ειχε μοιραια κατακερματιστει . Τα σωματα μας μια φορα επικοινωνησαν αλλα παντοτε χαμηλοφωνα υπηρχαν . Ξαφνικα , μια φωνη τραχια διεκοψε τις σκεψεις μου . Στραφηκα να αντικρυσω τον επισκεπτη μου . Ηταν εκεινος που κρατουσε το χερι του ενα ρολοι. Καθισε διπλα μου και αφησε το ρολοι πανω σε ενα βραχακι . Εκει καθομασταν και το παρατηρουσαμε πως ελιωνε . Υστερα αριχσε να μου διηγηται κατι . Εβλεπα τα χειλη του να κουνιουνται αλλα στα αυτια μου βουιζε η θαλασσα . Το τοπιο απο την ωρα που ηρθε ειχε παραμορφωθει . Η γαληνη της θαλασσας εγινε τρικυμια . Τα χρωματα στον ουρανο ξεθωριασαν σε εκφανσεις σκοτους . Τα βραχια απειλουσαν τους υποψηφιους κολυμβητες και τα ξαρμενα καραβια μαλλον ναυαγησαν . Ολη η απογοητευση πρεπει να ειχε συσωρευφθει στο προσωπο μου και να ειχε δημιουργησει μια γελοια γκριματσα . Φυσικα , δεν του περασε απαρατηρητη . Με εκεινο το θρασος που διακρινει τα μικρα παιδια εκεινος χαμογελουσε στη θλιψη μου . Με εξοργιζε . Μην αντεχοντας τα αδιακριτα βλεμματα και την παιγνιωδη διαθεση του , με μια σπασμοδικη κινηση , πεταχτηκα ορθια και ετρεξα με τα ρουχα μεσα στη θαλασσα . Ηθελα να ξεπλυνω ο,τι με βαραινε . Αυτο που δεν περιμενα - ή μαλλον επιθυμουσα σφοδρα να γινει - ηταν οτι και αυτος με ακολουθησε μεσα στο νερο . Εκει μεναμε να παλεβουμε με τα κυματα και να κοροιδευουμε τα αστρα χωρις να ανταλλαξουμε λεξη . Ηταν περιττο . Δεν ξερω με σιγουρια ποση ωρα ημασταν εκει . Εμοιαζε με μια αιωνιοτητα που πυρακτωθηκε στο δευτερολεπτο . Τοτε παρατηρησα πως στα βραχια το αλατι και το χαλικι μορφοποιησαν ξανα την οψη του ρολογιου που σημαινε μεσανυχτα . Βγηκαμε απο το νερο και τραβηξαμε τον δρομο του γυρισμου . Εκεινος πηρε τον δικο του και εγω τον δικο μου . Μοιραια διχαλα . Ηξερα πως δεν θα τον ξαναεβλεπα μα δεν στεναχωρηθηκα κιολας . Απεναντιας ανακουφιστηκα . Χωρις αυτον τον αποχωρισμο δεν θα ειχα ποτε το απαραιτητο ελλειμα ευτυχιας για να καταπιαστω απο την τεχνη . Ουτε και εκλαψα ποτε μου . Φανηκε να δακρυζω την ωρα που βγηκαμε απο την θαλασσα αλλα ηταν απλα οι αλμυρες της σταγονες που ξεμειναν στο προσωπο μου . Δεν του το εξηγησα αυτο πριν φυγει . Δεν ηθελα . Επρεπε σε ανταποδωση της δικης του απουσιας να του προσφερω την ικανοποιηση του εγωισμου του . Εγω για εκεινον εκλαψα εκεινο το βραδυ και τα δακρυα που δεν φαινονταν εγιναν μελανι . Δικαιη ανταλλαγη . Καθως τον εβλεπα να γυρναει την πλατη του και να φευγει σκεφτηκα πως τουλαχιστον βλεπουμε το ιδιο φεγγαρι ΄ Ηταν το ισχυροτερο ενθυμιο που θα μας υπαγορευε οσα δεν επιλεξαμε , δεν ειπαμε , δεν πραξαμε και τελικα μας προσδιορισαν . Ποσο γελαστηκαμε απο την ζωντανια των συναισθηματων μας ! Νομιζαμε πως δεν υπηρχε πια το σκοταδι ΄ κι ομως οταν κλειναμε τα ματια μας ηταν μπροστα . Θελαμε ομως να το αγνοησουμε . Τουλαχιστον , βλεπουμε το ιδιο φεγγαρι να διασκεδαζει τη σκια που ξεχασαμε να δουμε. >><br />
<br />
<br />
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-21310061582992919792014-06-08T05:35:00.000-07:002014-06-19T11:08:15.633-07:00Haiku art <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">" Even in warmest </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">glow</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">how cold my shadow " </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-nuZI2RLLMXE/U5RWfWXDHTI/AAAAAAAAAmM/OlZ-pcZnZiY/s1600/060508_2325_ThePoemariu1_6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-nuZI2RLLMXE/U5RWfWXDHTI/AAAAAAAAAmM/OlZ-pcZnZiY/s1600/060508_2325_ThePoemariu1_6.jpg" height="243" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Cherry blossom </i></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>" Don't weep insects --</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Lovers , stars themselves ,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>must part " </i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-XPpGYjh9S14/U5RXwHfeVcI/AAAAAAAAAmY/4YLbWiMkT6Y/s1600/images+(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-XPpGYjh9S14/U5RXwHfeVcI/AAAAAAAAAmY/4YLbWiMkT6Y/s1600/images+(1).jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Geisha </i></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>" In this world </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>we walk on the roof of hell </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>gazing at flowers " </i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Kobayashi Issa (one of the four Haiku masters ) </i></b></div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-75444273286389106932014-06-01T13:48:00.003-07:002014-06-01T13:48:51.525-07:00Προορισμος Ιθακη <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Περιφρονωντας σημερα τον κοσμο κλειστηκα στο διαμερισμα μου και αφοσιωθηκα στη μελετη της Γλωσσολογιας μου . Μια ολοκληρη ιστορια ξεδιπλωνοταν μπροστα μου σε καθε σελιδα . Μια ιστορια που οσο και αν προσπαθουσα να χωνεψω , εκεινη ηταν παντα ενα βημα παραπερα . Τοσες γνωσεις και ιδεες ειδημομων εκαναν τα εγκεφαλικα μου κυτταρα να μπερδευτουν σαν ενα κουβαρι απο μαλλι . <div>
Τοτε ηταν που επεστρεψα στα επιγεια και παρατηρησα πως ο ηλιος ειχε σβησει . Το φεγγαρι δεν φαινοταν πουθενα στον ουραανο . Η νυχτα ομως και χωρις εκεινο θυμιζε παραδεισο . Τα αστερια μεσα στην πολη , η αληθεια ειναι , δεν φαινονται . Ακομα ομως και με αυτην την πληρη απουσια του αστρικου συμπαντος , ακομα και ετσι η νυχτα ειχε βαφτει με χρωματα εντονα και ζωηρα , ολα ανακατεμενα με το μουχρο χρωμα του ουρανου . Ενα ακομα θετικο στην νυχτια αυτη ειναι τα αρωματα της . Απο το ανοιχτο μου παραθυρο εισχωρησαν μεσα στο υπνοδωματιο μου διαφορα αρωματα απο μια εκλεπτισμενη και θα ελεγα σχεδον εξωτικη γκαμα . Πρωτα μπηκε το γιασεμι . Επειτα ο αφρος της θαλασσας . Μετα μια υπνωτικη μυρωδια απο το νυχτολουλουδο . Το τελευταιο αρωμα που ανιχνευσα ηταν η γλυκια γευση της βανιλιας . </div>
<div>
Η ατμοσφαιρα δεναργησε να γινει ονειρικη οταν στο διπλανο ξενοδοχειο , το οποιο προφανως πραγματοποιυουσε μια εκδηλωση για τους πελατες του , αρχισαν να γεννιουνται μελωδιες . Διαφορα τραγουδια ταξιδεψαν ως εμενα . Απο το " Strangers in the night " εως και το "Wind of change " . </div>
<div>
Δεν μπορουσα να μην αφεθω σε εκεινη την ονειροποληση που καταλαμβανε το μυαλο μου τοσο φυσικα , σχεδον υπουλα θα ελεγε κανεις . Εικονες απο τις βαθυτερες επιθυμιες μου , ονειρα της παιδικης μου ηλικιας , προσδοκιες για το επερχομενο καλοκαιρι . Ειχα τοσα πολλα να σκεφτω . Ημουν απλυτως συγχρονισμενη με το βαθυτερο εγω μου . Για πρωτη φορα μετα απο πολυ καιρο αποφασισα να μην κρυφτω απο εμενα την ιδια . Ηξερα πως ο μεγαλυτερος κριτης μου θα ημουν εγω , αλλα εστω για μια νυχτα , μια τοσο ομορφη νυχτα , ηθελα να μην υπαρξουν καταδικασεις . </div>
<div>
Εμεινα , λοιπον , να ακροβατω στη ραχη του πιο ευθραυστου κοσμου . Ημουν σε ενα ορια μεταξυ αληθειας και ψεματος . Αν καποιος με εβλεπε απο μακρυα θα ελεγε πως παραπατουσα αναμεσα στο φως και στις σκιες του . Ηξερα , βεβαια , πως κανενας δεν μπορουσε εκει που βρισκομουν να με εντοπισει . Ζουσα μεσα στο κεφαλι μου . </div>
<div>
Καποια στιγμη οι αμορφες εικονικες αναπαραστασεις που πεταγονταν μπροστα μου δημιουργησαν ενα ομοιγενες μειγμα το οποιο δεν αργησε να με οδηγησει σε εναν καινουριο ολοκληρωμενο χωροχρονο . Εβλεπα πως βρισκομουν στην ακρη ενος βραχου . Η θαλασσα ειχε χλωμιασει , το ιδιο και ο ουρανος . Ο ηλιος δεν μπορουσε να νικησει την λευκοτητα που τον επνιγε . Τα κυματα που εσκαγαν στην ακτη δεν ηταν αγριεμενα . Εντουτοις , τα ρευματα που τα παρακινουσαν ειχαν αρκετα μεγαλη δυναμη . Το γεγονος αυτο δεν με απετρεψε , παντως , απο το να βουτηξω μεσα στο νερο και να το αφησω να ξεπλυνει ολες εκεινες τις αμαρτιες που βαραιναν την υπαρξη μου . Το μυαλο μου ειχε αδειασει . Ημουν ελευθερη ! Ημουν κυριως ηρεμη ! </div>
<div>
Οση ωρα απολαμβανα το δροσερο νερο της αστειρευτης εκεινης πηγης , ειχα τελειως ξεχασει πως ολοενα και βραδιαζε . Η εννοια του χρονου ειχε αλλοιωθει τοσο πολυ που γελαστηκα πιστευοντας πως δεν υπηρχε η πως ηταν ενα σκοτεινο ονειρο που με ξυπνουσε τα βραδυα . Οταν συνειδητοποιησα τη θεση μου ξανα πανω στον κοσμο και ξανα πηρα στα χερια μου το βαρος της συνειδησης μου , κατευθυνθηκα προς την παραλια . </div>
<div>
Με το που βγηκα αισθανομουν την αναγκη να επιστρεψω πισω σε εκεινο το μερος που μονο εγω γνωριζα . Ηθελα να γινω ενα με τη θαλασσα πιο πολυ απο ποτε . Ηθελα να ημουν ενα κυμα της , ακομα και αν η μοιρα μου επρεπε να ειναι η κραση . Δεν αντεχα να σκεφτομαι ξανα πως ειχα ντυθει την ανθρωπινη εκεινη περιβολη , με ολη εκεινη την συμβιβαστικη υποταγη σε ενα σωρο κανονες . Αλλα δνε ειχα αλλη επιλογη . Δεν μας δινεται αλλωστε επιλογη . Με τη γεννηση μας μας δινεται μοναχα ενα κουπι για να ξεκινησουμε το μεγαλυτερο ταξιδι μας . Το προβλημα , ωστοσο , του ανθρωπου ειναι οτι συνεχως βασταει το κουπι χωρις να πηγαινει στη θαλασσα . </div>
<div>
Βαναυσα ξυπνησα απο τον ονειροκοσμο μου , καθως το τηλεφωνο αρχισε να χτυπα . Υπεθεσα πως ειναι η μητερα μου , μιας και ολη μερα δεν της ειχα δωσει σημεια ζωης . Δεν επεσα εξω . Μου αραδιασε χωρις να παρει μια ανασα απανωτες ερωτησεις για τη μερα μου και την κατασταση μου και μετα με την πιο γλυκια χροια της φωνης της , που θα ελεγα πως την ειχα ξανα ακουσει καπου , πιθανως σε καποιο ονειρο , μου ειπε " Σ'αγαπαω " . Μια τοσο απλη λεξη μου εδωσε το κουραγιο να συνεχισω την πορεια μου προς την θαλασσα .</div>
<div>
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-7Ms7Nk8-XAg/U4uRdFEFKaI/AAAAAAAAAlg/YQHS0JOSGlw/s1600/sunset-famous-paintings.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-7Ms7Nk8-XAg/U4uRdFEFKaI/AAAAAAAAAlg/YQHS0JOSGlw/s1600/sunset-famous-paintings.jpg" height="300" width="400" /></a> Το ταξιδι μου τωρα αρχιζει ...</div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-55724688457644792782014-05-24T04:45:00.000-07:002014-05-24T04:45:26.868-07:00Μια αναλυση στο αβατο των ματιων <blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: #336699; font-size: x-small;">Τ' αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς</span><span style="color: #336699; font-size: x-small;">το μάτι ανοιγοκλεί προτού δακρύσει...</span></span></div>
</blockquote>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Eπιγραφη του Καρυωτακη στο εξωφυλλο του βιβλιου του " Ο πονος των ανθρωπων και των πραγματων (1919) " </span><br />
<span style="color: #3d85c6; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div align="center">
<span style="color: #3d85c6; font-family: Tahoma; font-size: x-small;"><i>Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή.</i></span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;">Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε<br />αποσταμένοι οι έρωτες<br />κι οι γρίλιες των παράθυρων εστάξανε<br />τον πόνο που κρατάνε</span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;">Στις στέγες εκρεμάστη το φεγγάρι<br />σκυμμένο προς τα δάκρυα του<br />κι η μυρωμένη λύπη των τριαντάφυλλων<br />το δρόμο της θα πάρει</span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;">Ολόρθο το φανάρι μας σωπαίνει<br />χλωμό και μυστηριώδικο<br />κι η πόρτα του σπιτιού μου είναι σα ν' άνοιξε<br />και λείψανο να βγαίνει.</span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;">Σαρκάζει το κρεβάτι τη χαρά τους<br />κι αυτοί λέν πως έτριξε·<br />δε λεν πως το κρεβάτι οραματίζεται<br />μελλοντικούς θανάτους.</span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;">Και κλαίνε οι αμανέδες στις ταβέρνες<br />τη νύχτα την αστρόφεγγη<br />που θα' πρεπε η αγάπη ναν την έπινε<br />και παίζουν οι λατέρνες.</span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;">Χυμένες στα ποτήρια καρτερούνε<br />οι λησμονιές γλυκύτατες·<br />οι χίμαιρες τώρα θα ειπούν το λόγο τους<br />και οι άνθρωποι θ' ακούνε</span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div align="center">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;">Καθημερνών χαμώνε κοιμητήρι<br />το πάρκον ανατρίχιασε<br />την ώρα που νεκρός κάποιος εκίνησε<br />να πάει στη χλόη να γείρει.</span></div>
<br />
<i><br /></i>
<i>Καρυωτακης </i><br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-YkRKkahg41Q/U4CF5CNvBxI/AAAAAAAABq8/E2uF2FK3xHU/s1600/tumblr_mgba9iikja1rub0hvo1_500.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-YkRKkahg41Q/U4CF5CNvBxI/AAAAAAAABq8/E2uF2FK3xHU/s1600/tumblr_mgba9iikja1rub0hvo1_500.png" height="320" width="213" /></a>"Μεσονυχτιες στρατες " - δεν μπορω να φανταστω μια πιο υποβλητικη σκηνη απο αυτην. Μεσα στο σκοταδι τα χρωματα απορροφουνται ΄ και σαν να μην ιδωθηκαν ποτε στο φως , αναμειγνυονται με το μεταξυ του σκοτους και σβηνουν σαν φλογες που αγκαλιαζουν το φιτηλι . Μεσα σε αυτο το χρονικο πλαισιο η πηγη ορισμενων χρωματων , πιο εντονων απο ποτε , σβηνει και αυτη με τη σειρα της . Ειναι παραδοξο που ο ερωτας γεννιεται μεσα στο σκοταδι και σαν προεκταση αυτης της φυσικοτητας ξεψυχαει μεσα σε αυτο . Τετοιες ωρες αμα γυριζεις σε δρομους , συνηθως , δεν ειναι για να αναπνευσεις το μεθυστικο αρωμα του Θεου , αλλα για να ησυχασεις ολες τις συσπασεις που δημιουργουνται απο τα μουδιασμενα σου κυτταρα , που μοιραια εχασαν τον ερωτα τους . Σε αυτο ακριβως το σημειο ερχεται και κουμπωνει η λεξη " αποσταμενοι " που προσδιοριζει με ακριβεια και μια δοση πικρης , μαλλον , ειρωνειας πως το μουχρωμα του ερωτα εφτασε και για το ποιητικο υποκειμενο . Πλεον αντι να περπαταει μες την νυχτα πλαι με το προσωπο -εκεινο το προσωπο που αντιστοιχουσε στην οψη του κοσμου - , βαδιζει μονο του στους δρομους εκεινους που τα βηματα του ερωτα τους αντηχουν ακομα .<br />
Τον εσωτερικο αγωνα του ποιητικου υποκειμενου τον αναγνωριζουν μοναχα οι γριλιες απο τα παραθυρα εκεινα που καποτε κλειδωναν τους ερωτευμενους σε εναν κοσμο δικο τους - που δεν μπορουσε να αντιστοιχει σε καμια περιπτωση στο φθαρτο αυτο κομματι της γης - . Μαζι , ομως , με την ανοιξη του ερωτα εζησαν και το χειμωνιασμα του . Απλως ενα παραπονο τους εμεινε . Ενα παραπονο που οσο κρατιοταν στα δεσμα του αυτοελεγχου , τοσο πιο πολυ θολωνε και οργιζοταν , μεχρι να πεταξει τη μορφη του , σαν καποιο απεχθες ενδυμα , και να ντυθει στο φως του πονου , που γρηγορα ελιωσε και ωφελησε την ποιητικη δημιουργια . Καπως ετσι , κλεινει η πρωτη στροφη .<br />
Η δευτερη στροφη παυει να εχει στραμμενο το βλεμμα της στο ποιητικο υποκειμενο . Τωρα βλεπουμε μοναχα την προεκταση της δικης του θλιψης σε ολοκληρη τη φυση . Το φεγγαρι , ο μαρτυρας ολων των ανομολογητων καημων , δεν μπορει να συγκρατησει αλλο την συμπονοια του και δακρυζει . Παραλληλα , ομως , το βλεπουμε να στηριζεται στις στεγες - μια προσπαθει στο χειλος της απελπισιας που φανερωνει ποσο πολυ καμπουριασε η ραχοκοκαλια του . Δεν θα μου φαινοταν διολου περιεργο αν στη χλωμη προσοψη της μασκας του φεγγαριου αποτυπωνονταν με αβροτητα τα χαρακτηριστικα του ποιητικου υποκειμενου . -Εστω τα ματια του - .<br />
Μαζι με το δορυφορο των σκιων ( αληθεια δεν νομιζετε πως η σεληνη κραταει στα χερια της μια αποχη και με αυτην παγιδευει τα πιο σκουροχρωμα νεφελωματα ; ) συγκινηθηκαν και τα τριανταφυλλα , τα οποια μετετρεψαν το αρωμα τους σε μυρωμενο υφασμα για να αγκαλιασει το νεκρο κορμι του ερωτα . Αυτη η τρομερη μυρωδια ( Ω! ας ειναι και η γλυκητατη ) τριγυρναει μες τη νυχτα και μεταφερει τα μαντατα οτι καποιος , καπου τσαλακωθηκε .<br />
Η τριτη στροφη λειτουργει περισσοτερο σαν καμερα η οποια αποστρεφεται στον φυσικο κοσμο και με ενα σταδιακο εστιασμα μας αποτυπωνει την φρικιαστικη εικονα εκεινου του λειψανου ( του προσωπου που λεγαμε πως τσαλακωθηκε ) . Το ποιητικο υποκειμενο αποφασιζει να παει εκεινον τον περιπατο που ονειρευοτανε . Ειναι η υστατη επιθυμια του να περπατησει πανω στα χναρια του , καποτε ακμαιου , εαυτου του . Η οψη του εχει παραμορφωθει . Ολη η χλωμαδα στο προσωπο ειναι το εξωτερικο αποτυπωμα της μουχλας που επιασε η καρδια του απο την υγρασια . Τον περισφιγγει μια διαθεση ακρως νοσταλγικη .<br />
Τρεκλιζοντας απομακρυνεται απο το σπιτι και με την τεταρτη στροφη η καμερα παυει να εσταιζει στο προσωπο του . Περναμε στον μικροκοσμο του πυρηνα του. Ακουμε τον πιο μυχιο μονολογο του , καθως αναστοχαζεται ολες εκεινες τις πικρογλυκες στιγμες που μοιραστηκε με τον ερωτα του . Μεσα στις τοσες αναμνησεις στεκεται σε εκεινη , την πιο εντονη . Ειναι η στιγμη που αγκαλιασμενοι μεσα στις φλογες του παθους , αφηνονται να γινουν σκονη , ισως απο τις πιο ιερες . Σκεφτεται πως ολο το τριξιμο του κρεβατιου , που τοτε το μεταφρασε ως σημαδι παθους , δεν ηταν παρα ενα σαρκαστικο , νευρικο γελιο , που το κρεβατι εβγαλε δεδομενου οτι γνωριζε τον επικειμενο μαρασμο του ερωτα τους . Φανταζεστε τον πονο του ποιητικου υποκειμενου εκεινη τη στιγμη , οταν μολις καταλαβε πως το συμπαν ειχε συνωμοτησει στο θανατο του ;<br />
Καπως βιαια διακοπτεται ο μονολογος του . Εγινε πιο κοφτη η ανασα - την ακουτε ; - . Τα βηματα μηχανικα οδηγουν το ποιητικο υποκειμενο σε μια ταβερνα . Μεσα στα βουητα της μουσικης , που μοιζουν με λιγμους , προσπαθει ο ποιητης να λησμονησει την τωρινη μοναξια του . Λυτρωση δεν θα ερθει . Μια ναρκωση προσπαθει να επιτυχει μεσα απο τις ουσιες του ποτου . Μεσα στο καφαλι του γεννιουνται χιμαιρες , που ισως οι αισιοδοξοι να τις αποκαλουν ελπιδες - μα δεν γνωριζω κιολας - . Μπορει ομως οι χιμαιρες να ηταν γυναικες που δουλευαν στην ταβερνα και ατιμωναν την ιεροτητα του ερωτα με τη χυδαιοτητα του δικου τους . Οπως επιθυμει ο καθενας ας το διαβασει .<br />
Το σιγουρο ειναι πως φτασαμε στην τελευταια στροφη , η οποια χρονικα νομιζω πως εντασσεται σε καποια λεπτα πριν την αυγη , κατα την οποια ο πρωταγωνιστης της εσωτερικης , κι αν επιτρεπεται να πω της πιο κοινης τραγωδιας , κουρασμενος απο το φορτιο του , που επιβαρυνθηκε σημαντικα απο το ποτο , εναποθετει το κουφαρι του στη δροσερη χλωην ενος παρκου , κοιμητηριο ομως λενε πολλοι πως ειναι . Αν οι φημες ισχυουν τοτε ο ζωντανος - νεκρος μας γνωριζει πολυ καλα πως ολος του ερωτας σφραγιστηκε ανεξιτηλα απο τη βουλα της Μοιρας . Αυτο το αμετακλητο τελος ειναι που τον μαστιγωνει περισσοτερο , αφου του υπαγορευει την αδυναμια του να καταδειξει τον ηρωισμο του και να διεκδικηση τον ερωτα του , πηγη ευτυχιας και λυτρωσης . Η λεξη " γειρει " που συνοδευεται , κατα πασα πιθανοτητα , με το κλεισιμο των ματιων ειναι η μεγαλυτερη αποδειξη της αδυναμιας του , που ειναι εντελως φυσικη και ανυπερβλητη . Η αναγκη του να ξεκουραστει και να κοιμηθει , υπαγορευει την αναγκη του να πλησιασει οσο πιο πολυ γινεται το Θανατο ( ας θυμηθουμε την ομηρικη αντιληψη οτι ο Θανατος ειναι διδυμος αδερφος του Υπνου ) με την ελπιδα τα ανθρωπινα ματια του να αστραψουν απο την οψη του ερωτα τους . <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12971946465480256871noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-1381594364022937962014-05-19T13:04:00.001-07:002014-05-19T13:04:19.583-07:00Παανω σε μια χειμωνιατικη αχτινα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 style="color: #c00000; font-family: 'palatino linotype', athena, tahoma; font-size: 12pt; margin-bottom: 12px; margin-top: 30px; text-align: center;">
<i>Πάνω σὲ μιὰ χειμωνιάτικη ἀχτῖνα</i></h1>
<div style="font-family: 'palatino linotype', athena, tahoma; font-size: 13px;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>«Εἶπες ἐδῶ καὶ χρόνια:</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>«Κατὰ βάθος εἶμαι ζήτημα φωτός».</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>Καὶ τώρα ἀκόμη σὰν ἀκουμπᾷς</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>στὶς φαρδιὲς ὠμοπλάτες τοῦ ὕπνου</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>ἀκόμη κι ὅταν σὲ ποντίζουν</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>στὸ ναρκωμένο στῆθος τοῦ πελάγου</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>ψάχνεις γωνιὲς ὅπου τὸ μαῦρο</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>ἔχει τριφτεῖ καὶ δὲν ἀντέχει</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>ἀναζητᾷς ψηλαφητὰ τὴ λόγχη</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>τὴν ὁρισμένη νὰ τρυπήσει τὴν καρδιά σου</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i>γιὰ νὰ τὴν ἀνοίξει στὸ φῶς.</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><< Κατα βαθος ειμαι ενα ζητημα φωτος >> , ποση αληθεια μπορει ενας στιχος να περικλυσει μεσα στον πιο στενο πυρηνα του χωρις να τον συνθλιβει το κλειστο του κελυφος ; Μοναχα ο Σεφερης θα μπορουσε να δωσει σε μια προταση ενα τοσο βαθυ νοημα με αυτην την ανοδυνη , σχεδον , ευκολια . </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><< Κατα βαθος ειμαι ενα ζητημα φωτος >> . Τι να θελει να μας εκμυστηρευτει αραγε ο στιχος ; Για ποιες απο ολες τις αντιφασεις της ανθρωπινης υποστασης θελει να μιλησει ; Εχοντας παντοτε κριτηριο την δικη μου αντιληψη θα ελεγα πως ο στιχος δινει μια απο τις πιο γνησιες μονομαχιες για να μας τονισει ποσο παραδοξη ειναι η φυση μας , ποσο παραξενος ειναι ο ανθρωπος σαν ανθρωπος . Ειδικοτερα , η ανθρωπινη φυση ειναι ενα συνεχες τραμπαλισμα αναμεσα στο μουχρωμα ενος επικειμενου θανατου και στο διαυγες φως μιας ολοενα και εξελισσομενης ζωης . Παραπαει παντοτε αναμεσα σε αυτα τα δυο φασματα χωρις να μπορει να βρει μια παρηγορια . Κατα καιρους , βεβαια , επινοηθηκαν μερικες τεχνικες επεκτασης του παραδεδομενου χρονου , μα κατι που φτιαχτηκε τελεια για να ειναι πεπερασμενο δεν μπορει να γδυθει απο το ενδυμα μιας συνεχους ανικανοποιησης . </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Οσοι κυνηγανε το φως , συνηθως αυτοι που γνωρισαν ολες τις πτυχες του σκοταδιου , γνωριζουν ποσο φευγαλεα ειναι η υφη του . Σχεδον εφιαλτικη θα ελεγα . Συνεχως κυνηγας εκεινη τη σταλα φωτος που ορθωνεται μπροστα σου την ωρα ακριβως εκεινη που διψας περισσοτερο απο ποτε . Καθε φορα ομως που θεωρεις πως την εχεις κλεισει στα χερια σου , εκεινη επιδεξια ξεγλιστραει απο τις σχισμες αναμεσα στα δαχτυλα σου . Και η διψα παραμενει . Και η σταγονα ολο φευγει . Και ο ανρθωπος πασχιζει , βαζει τα δυνατα του , προσπαθει σε μια ατερμωνη διαδικασια να γινει ενας με το φως . Ο ανθρωπος θελει να γινει φως !</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i> Μια τετοια μετουσιωση , παντως , για εκεινους τους περαστικους απο την πηγη του φωτος ειναι ακατορθωτη . Πιστευω , ομως , πως αυτος ειναι ενας χαρακτηρισμος μαλλν αυθαιρετος που διατυπωθηκε καθως κουνουσαν αδιαφορα τους ωμους του μπροστα στη δηλωση << Ο ανθρωπος θελει να γινει φως >> . Στην αρχη η σταση τους ειναι απαισιοδοξη , μα στην πραγματικοτητα ειναι απλα κενη . Δεν υπαρχει καμια σταση . Για εκεινους το σκοταδι δεν ειναι καταφυγιο αλλα δεν ειναι και εχθρος . Το φως , αλλωστε , ποναει τα ματια τους που συνηθισαν απο καιρο να αποκωδικοποιουν τις φιγουρες των σκιων . Γι'αυτο δεν μπαινουν στη διαδικασια να τυφλωθουν οπως εκεινοι οι φαντασμενοι που συχνα αυτοαποκαλουνται ποιητες . </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i> Τωρα ποιος απο τους δυο αυτους ανθρωπους ειναι περισσοτερο ανθρωπος δεν μπορω να πω με σιγουρια . Πιστευω , ωστοσο , πως ενας ανθρωπος λουσμενος με φως θα ηταν τρομακτικος πανω στη γη , το ιδιο ακριβως και μια σκια . Ισως απλα να χρειαζεται ενας συγκερασμος των δυο στοιχειων , σαν να ηταν χρωματα πανω σε καμβα . Ετσι , ισως να ειχαμε ενα φως πιο γηινο , πιο ζωντανο . Ενα φως επαρκες να λαμψει μεσα στο σκοταδι , χωρις να ποναει τα ματια και να καιει τη σαρκα . Το εφικτο του εγχειρηματος δεν θα το σχολιασω , οι τολμηροι ας δοκιμασουν , οι επιφυλακτικοι ας κρυφτουν . Το αποτελεσμα στο τελος θα ειναι το ιδιο , το φως εχει προορισμο καποια στιγμη να σβησει μεχρι να αναγεννηθει . </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-j9aeKfOzAFU/U3pjtl1lDSI/AAAAAAAAAkE/i4tP3HFfkFo/s1600/tumblr_n59pqw7IKa1rpwra2o1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-j9aeKfOzAFU/U3pjtl1lDSI/AAAAAAAAAkE/i4tP3HFfkFo/s1600/tumblr_n59pqw7IKa1rpwra2o1_500.jpg" height="320" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1365187234792349720.post-14516893500207243332014-05-16T09:52:00.002-07:002014-05-17T08:46:59.921-07:00Ενα ζευγαρι αλυσιδες <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-B2QfZc3QBuI/U3ZCNMyhQWI/AAAAAAAAAhU/6iNQbcmlmD4/s1600/tumblr_n5o5mnW77p1rlq7t9o1_500.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><i></i></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Hzy2ly_tcWI/U3eEYsbn7eI/AAAAAAAAAiI/SMmz56DCdy4/s1600/tumblr_n5ijcxt1mB1tntn33o1_400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-Hzy2ly_tcWI/U3eEYsbn7eI/AAAAAAAAAiI/SMmz56DCdy4/s1600/tumblr_n5ijcxt1mB1tntn33o1_400.jpg" height="320" width="320" /></a></div>
<i>Εχθες το βραδυ , δεν μπορω καλα καλα να προσδιορισω το ποτε αλλα σαφεστατα θα ηταν αρκετα αργα , μια παιχνιδιαρικη ορμη απο τις πιο επικινδυνες και συναμα πιο αυθεντικες εξαιτιας της μυχιοτητας της , κατελαβε το κορμι μου και το ωθησε να απομακρυνθει απο τους τεσσερις ωχρους τοιχους, συμβολα μιας συμβατικης απομονωσης. Η αναγκη αυτη για ελευθερια απο την ενηλικη , γεματη σκοτουρες ζωη , θα ικανοποιουνταν μοναχα αν ξεγλιστρουσα λιγο απο τη φυλακη μου και χανομουν μεσα στα πολυαριθμα σκοτεινα σοκακια της πολης . </i><br />
<i> Ο περιπατος ειχε προγραμματιστει να ειναι ακανονιστος , χωρις συγκεκριμενη διαδρομη και χωρις εναν ιδιαιτερο προορισμο .Μοναχα ετσι θα μπορουσα να απαλλαχτω απο τις εσοχες ενος χρονικου υφασματος , τοσο στενου οσο και του ακατανικητου πνιγμου που σου δημιουργει η αισθηση οτι εχεις ξεμεινει απο χρονο . Επρεπε να μπορω να ειμαι εγω για ενα βραδυ η κυριαρχη και καταλυτικη δυναμη , η μοναδικη εστω για μια τελευταια φορα , της ζωης μου , χωρις να επηρεαζεται αλλο απο τις αξιοπρεπεις υποχρεωσεις, που μοιαζουν περισσοτερο με υποκλισεις , ενος ενηλικα . </i><br />
<i> Μπροστα σ'αυτον τον ξαφνικο παροξυσμο της υπαρξεως μου , που φαινοταν σαν να ηταν ενα γνησιο αποτυπωμα του εγω μου , ενος εγω πολυ πιο αληθινο απο εκεινο που αναδεται οταν περιβαλλομαι απο ανθρωπους , ολο μου το σωμα αντιδρουσε . Δεν υπηρχε ουτε ενα κυτταρο μεσα μου που να μην σκιρτησε απο πρωτοφανη ευχαριστηση . Καθε στοιχειο της υπαρξεως μου αφεθηκε στη μαγικη επιδραση της βραδυας και επετρεψε στη σεληνη να ηγηθει μιας σιωπηλης επαναστασης . </i><br />
<i> Περπατουσα με αναλαφρα βηματα μεσα στε στενα της πολης . Παρατηρουσα τις σκιες που ξεπροβαλλαν μολις καποιο φως εσβηνε . Κοιταζα την ευλιγισια τους και το περισσειο θρασσος με το οποιο εντυναν τον χωρο και τον παραμορφωναν . Πολλες φορες μαλιστα του εδιναν και μια περιβολη απερριτης υποβλητικοτητας , μεσα στο κλιμα της οποιας η φαντασια αναζωογονουνταν και προσεδιδε καρπους , αλλοτε πιρκους , αλλοτε γλυκεις . Μεσα στη νυχτα αλλωστε το ακαθοριστο στοιχειο της συμπτωσης ειναι εκεινο που δυναστυει , οποτε καθε ενεργεια εμοιαζε απροβλεπτη . </i><br />
<i> Παραλληλα αφουγκραζομουν τις υποκωφες φωνες που ραγιζαν ανα τακτα χρονικα διαστηματα της οψη της επιβλητικης σιγασης των παντων . ΟΙ φωνες αυτες δεν ηταν σιγουρα ανθρωπινες . Εμοιαζαν περισσοτερο σαν θροισματα του ανεμου , σε μια απεγνωσμενη προσπαθεια να ελιχθει επιδεξια μεταξυ καποιων φυλλων , ή παλι θα μπορουσαν να ηταν μια αραδα απο σγουρα κυματα της θαλασσας , δεδομενου οτι η πολη ετουτη ειναι παραθαλασσια . Οτιδηποτε και αν ηταν παντως , ειχαν εναν τοσο αυθεντικο ρυθμο που με πλημυριζε με αγαπη γαι την φυση και κυριως για την ανθρωποτητα . Οποιοδηποτε φασμα του παρελθοντος μου υπο την επιροη αυτης της συμπαντικης μουσικης ειχε συμφιλιωθει , τουλαχιστον παροδικα , με το τωρα και το εδω μου . </i><br />
<i> Συντομα ομως , οπως αλλωστε γινεται σε καθε επανασταση , καθε στιγμιαιος και περιλαμπρος θριαμβος αρχιζει να πεθαινει και απο τις μυερες σταχτες του να αναδευεται το πιο επικινδυνο ειδος ματαιοδοξιας , που σχετιχεται αμεσα και αμφιροππα με την αλαζονεια οτι βρισκομαστε στο επικεντρο του κοσμου και συνεπως αν κατι γινει σε εμας θα εχει ενα αντιτιμο και στον κοσμο . Το οδυνηρο της υποθεσης ειναι οτι ποτε ο κοσμος δεν παθαινει κατι απο την απουσια ενος ανθρωπου, τις περισσοτερες φορες , μαλιστα , δεν το αντιλαμβανεται καν σε ενα πρωτο σταδιο . </i><br />
<i> Ηταν ολοφανερο πως σταδιακα χανοταν η αυτοκυριαρχια μου . Με ειχε καταβαλει μια εξαψη οτι μπορουσα να νικησω ακομα και τον χρονο . Δεν φοβομουν τιποτα τοτε . Αυτη δυστυχως ηταν η πιο τραγελαφικη παρερμηνεια των συναισθηματων μου , που θα διαταρασε καθε μορφη ηρεμιας που ειχε ανθισει μεσα μου . Στεκομουν σαν ξενη απεναντι στη νυχτα και αμφισβητουσα τη δυναμη της . Αμφισβητησα τα αστερια της . Ειχα γινει ενα με τα ψεματα που ελεγα παλιοτερα στον εαυτο μου για παρηγορια . Νομιζα πως απεξαρτητοποιηθηκα απο τον κοσμο και απο τον χωροχρονο και ως προεκταση αυτου και απο το παρελθον μου και την ευλιγιστη συνειδηση μου . </i><br />
<i> Οι επαρσεις του εγωισμου μου ειχαν σαν αποτελεσμα να ξεσπασει μεσα μου ενας εμφυλιος , αναμεσα στη λογικη που πρεσβευε το δογμα της υποταγης και της καρδιας μου που απαρνιοταν της υποδουλωση και επιθυμουσε την αναγκη να βιωσει και αλλες τετοιες συγκλονιστικες συγκινησεις . Η στιγμη ειχε φτασει στην κορυφωση της και γι'αυτο εδειχνε αιωνια και καταλυτικη Κατω απο τις δεδομενες πιεσεις το μονο οπλο που μπορουσε να χρησιμοποιησει η ομοιοσταση του οργανισμου μου ηταν η αποδεσμευση απο τη φυλακη του ασυνειδητου μου ολων εκεινων των εικονων του παρελθοντος μου . Εικονες απο εποχες τοσο νοσταλγικες . Συνοδευονταν απο ενα γλυκο και μεθυστικο αρωμα γασεμιου , που δημιουργουσε την αναγκη στον εαυτο μου να -κοιταξει- εστω και στιγμιαια στην μορφη που ξεπηδησε , απροσμενα , στο νευρικο μου συστημα . Η επικυριαρχια της λογικης μου ειχε μολις ξεκινησει εξαιτιας του πιο αθωο και συναμα ερεθιστικου κοιταγματος . Πες το περιεργει ή αναγκη εκεινες οι εικονες καταδεικνυαν τις πιο ομορφες ημερες της ζωης μου και δεν μπορουσα ουτε συνειδητα να τις αγνοησω . </i><br />
<i> Ολες οι πληγες που κουβαλουσα στο ταλαιπωρημενο μου - και καλα κρυμμενο μου - πυρηνα , ειχαν μολις ανοιξει και εσταζαν . Ο κοκκινος ζωμος της υποστασης μου χρωματιζε τα κατωτερα και πιο σκοτεινα χασματα του εαυτου μου σημαινονταε τελος στην επανασταση του εγω μου εναντιον του κοσμου . Δεν μπορουσα καλα καλα να επιβληθω στα δικα μου μορια φθαρτης αιωνιοτητας , πως θα μπορουσα να νικησω μια κοσμικη οντοτητα δεμενη τοσο γερα , με αποτελεσμα να σχηματιζει μαι ολοτητα ; Δεν ημουν παρα μια μοναδα , ενα ισχνο φασμα φωτος που τρεμοσβηνε . Οι υποταγες και οι υποχρεωσεις ανηκουν σε εκεινες τις φυσεις που δεν αντεχουν το παρελθον τους και αναγκαζονται να απασχολουν το μυαλο τους με τη συνειδητη καταβαραθρωση της ελευθεριας τους Η αληθεια ειναι πως η ελευθερια δεν ειναι για ολους . </i><br />
<i> Μπροστα σε ολο αυτο το παραληρημα που πληγωνε ανεπανορθωτα την εσωτερικη μου πραγματικοτητα , επρεπε να αμυνθω και αυτοματα , θα ελεγα με μια ακομα πιο μηχανικη κινηση απο την αναπνοη , εσπευσα να κρυψω το προσωπο μου απο τον κοσμο . Δεν μπορουσα να αισθανομαι ολα εκεινα τα βλεμματα γυρισμενα πανω μου , ολες εκεινες τις αναμνησεις απο τις πιο αγαπητες μεχρι τις πιο δηλητηριωδεις να με πνιγουν . Μεσα σε δευτερολεπτα ειχα αναδιπλωθει μεσα στον εαυτο μου , χωρις να εχω την ικανοτητα να αναγνωρισω ποιο ηταν το προσωπο που αντικρυζα μεσα στον καθρεφτη του υποσυνειδητου μου . </i><br />
<i> Ολη εκεινη η θλιψη ομως θρυματιστηκε , οταν τα βηματα μου με οδηγησαν πισω στο σπιτι μου . Εξαντλημενη καθως ημουν κλειστηκα ξανα στη φυλακη μου και αποκοιμηθηκα , αν οχι ηρεμη , οπωσδηποτε απελευθερη . </i><br />
<br />
<br />
<br />
</div>
Stellahttp://www.blogger.com/profile/04912239186081605800noreply@blogger.com