Dear Universe

Δωδεκαμιση η ωρα , ετσι λεει το ρολοι . Αυτο σημαινει πως ειμαι μια-μιση ωρα στο δωματιο μου και ακουω μουσικη . Εχω ακουσει στην κυριολεξια ενα σωρο τραγουδια και οσο λυπητερα η χαρουμενα και αν ηταν , κανενα δεν με εκανε να ανατριχιασω . Κανενα δεν μπορουσε να κανει την ψυχη μου να καμπυλωσει , ωστε οι στιχοι αυτοι να περασουν απο πανω της και να την καθηλωσουν . Εκει ,λοιπον, που νομιζα πως θα πεσω ετσι ηρεμα για υπνο χωρις καποια δονηση απο το υπερπεραν , πεταγεται μπροστα μου ενα τραγουδι της Pink με τιτλο Dear Mr President  , που απο περιεργεια και μονο το εβαλα να παιξει . 

  Στα τρια εκεινα λεπτα που διαρκουσε αυτο το τραγουδι , εγω εβλεπα οραματα απο εναν κοσμο ταπεινωτικο και εξευτελιστικο  .Εβλεπα εναν κοσμο γεματο αναλφαβητισμο , προκαταληψεις , παθοι και μισοι . Εναν κοσμο εξαχροιωμενο , που υποσχεται δημοκρατια και αντ'αυτου σου δινει πισω μοναχα συντεθλιμενα ονειρα και βια . Εβλεπα εναν κοσμο βουλιαγμενο στην ανομια , κυριευμενο απο δαιμονες του παρελθοντος που υποσχονταν την αναγεννηση ενος τριτου Ραιχ . Με αλλα λογια , ειδα τον κοσμο μας . Το χειροτετο ειναι οτι ντραοηκα , οχι τοσο για αυτους , εκεινους τους ανικανους που αναλαμβανουν τα ηνια της χωρας μας και μετα ικανοποιουν τον καθε ιδιοτελη και ευτελη σκοπο τους , ουτε για εκεινους που με την προφαση της ειρηνης ζητανε πολεμο και καταστροφη . Ντραπηκα περισσοτερο για εμενα την ιδια , καθως και εγω ευθυνομαι για αυτην την κατασταση . Οι ςπιλογες μου και η αδιαφορια μου μας εφεραν εδω . Εγω στα χερια μου κραταω την ευθυνη του κοσμου ολοκληρου και αυτην την ευθυνη οπως ειπε ο Καζαντζακης  , οφειλω να την αγαπω και να την σεβομαι . 

  Θα διαμαρτυρηθω , επομενως , για πολλα ζητηματα αποψε . Καταρχηαν για τον πολεμο που υπογειως (παντοτε) ξεκιναει . Χαρακτηριστικο παραδειγμα η επεμβαση στη Συρια  , που οι υπερδυναμεις κανονιζουν , οχι απο την καλη τους την καρδια αλλα απο το παθος τους για ανακτηση εξουσιας , πλουτου κτλ . Κοιταζοντας τωρα μεσα στα Ελληνικα πλαισια , διαμαρτυρομαι για τις απεργιες των καθηγητων και το κλεισιμο των πανεπιστημιων. Φυσικα δεν διαφωνω με το λογο της απεργιας , ουτε με τον αγωνα των ανθρωπων . Ισα ισα πρεπει να αγωνιζομαστε και να παλευουμε . Διαφωνω ομως με την τακτικη . Δηλαδη , το αιωνιο προβλημα της ελληνικης κοινωνιας , που εν μερη ευθυνεται και για την ασυστολη διαφθορα της , ειναι η ανυπαρξια αλληλεγγυης και αλληλοκατανοησης σαν κρατος .Αλλωστε αυτο εχει αποδεικτει απο τους τοσους εμφυλιους που εχουν ξεσπασει κατα διαστηματα στην ελληνικη ιστορια . Για να γινω πιο σαφης θα χρησιμοποιησω ενα απλοικο παραδειγμα : ας πουμε πως μια ομαδα ατομων ( καλη ωρα οι καθηγητες ) επιθυμου να διαμαρτυτηθουν για τον εξευτελιστικο τους μισθο η την απολυση τους . αρχιζουν να συγκεντρωνονται να κανουν διαδηλωσεις να εξεγειρονται και ολα αυτα μεσα σε ενα στενο κυκλο ατομων που ειναι απο τον χωρο τους , διχως ομως να αναλογιζονται και τις οποιες βλαβες μπορει να δημιουργησουν πχ σε εναν επιδοξο μαθητη /(οπως τοτε με τις απεργιες κατα την περιοδο των πανελληνιων) Με αυτον τον τροπο ομως χανουν το δικιο τους , μονο και μονο γιατι δεν σκεφτηκαν να ενωθουν με ολους τους αλλους αγανακτισμενους και ετσι να μην τους βλαψιυν . 

  Επιπλεον , θελω να διαμαρτυρηθω και για την ασυστολη ανομια που επικρατει στα ελληνικα πολιτκα και κοινωνικα δεδομενα . Λεγοντας ανομια φυσικα εννοω την ελειψη σεβασμου απεναντι στο ελληνικο συνταγμα και στην παραβιαση θεμελιωδων αρθρων του , οπως ειναι το αμεταβλητο του πολιτικου καθεστωτος . Το πραγμα λοιπον φαινεται ηδη που πηγαινει και φυσικα σχετιχεται με τους νεοναζι που εμφανιστηκαν στην Ελλαδα .Πως ειναι δυνατον η δικη μας χωρα να πεφτει τοσο χαμηλα ? Η κακη οικονομικη κατασταση της χωρας πες παλευεται , ακομα και η εξαθλιωση παλευεται , αλλα το ποδοπατημα των αρχων και των νομων αυτο οδηγει σε αποσαθρωση του εθνους ! Δεν προασπιζομαι βεβαιως και εκεινους που δηλωνοντας αντιφασιστες , "παρασυρονται " απο την οργη τους για την ηθικη μας καταπτωση , με αποτελεσμα να εκδηλωνονται με διαφορες μορφες βανδαλισμων . Η καταστροφη δημοσιας περιουσιας δεν θα εξαλοιψει ουτε τον φασισμο , απλα θα αποδειξει το ποσο ανωριμα ειναι τα ελληνικα πνευματα σε σχεση με εκεινα τα λαμπρα προτυπα που καποτε πατησαν αυτα τα εδαφη ... 

Dear Mr. President, come take a walk with me
(Take a walk with me)
Let's pretend we're just two people and you're not better than me
I'd like to ask you some questions if we can speak honestly

What do you feel when you see all the homeless on the street?

Who do you pray for at night before you go to sleep?
What do you feel when you look in the mirror? Are you proud?

How do you sleep while the rest of us cry?
How do you dream when a mother has no chance to say goodbye?
How do you walk with your head held high?
Can you even look me in the eye? And tell me why?

Dear Mr.President, were you a lonely boy?

(Were you a lonely boy?)
Are you a lonely boy?
(Are you a lonely boy?)

How can you say, no child is left behind?
We're not dumb and we're not blind
(We're not blind)
They're all sitting in your cells while you pave the road to hell

What kind of father would take his own daughter's rights away?
And what kind of father might hate his own daughter if she were gay?
I can only imagine what the first lady has to say
You've come a long way from whiskey and cocaine

How do you sleep while the rest of us cry?
How do you dream when a mother has no chance to say goodbye?
How do you walk with your head held high?
Can you even look me in the eye?

Let me tell you 'bout hard work
Minimum wage with a baby on the way
Let me tell you 'bout hard work
Rebuilding your house after the bombs took them away

Let me tell you 'bout hard work
Building a bed out of a cardboard box
Let me tell you 'bout hard work, hard work, hard work
You don't know nothin' 'bout hard work, hard work, hard work

How do you sleep at night?
How do you walk with your head held high?
Dear Mr. President, you'd never take a walk with me, would you?