" He would not stay for me, and who can wonder? He would not stay for me to stand and gaze.I shook his hand, and tore my heart in sunder, And went with half my life about my ways "
Εσύ '
ένα σώμα , τόσα συναισθήματα.
Εγώ '
τσαλακωμένο χαρτί.
Τσαλακωμένο , όπως το τελευταίο μας βράδυ.
Πήραμε φωτιά για να καούμε .
Φωτιά σαν τα μάτια σου ,
όταν συντρίβουν τα δικά μου .
Πολλές φορές συγκράτησα τις λέξεις
να μην βγούνε .
Λέξεις , όπως θύτης και θύμα .
Θύτης εσύ και θύμα εγώ '
μέχρι να φτάσουμε στην στροφή και
να αλλάξουμε ρόλους .
Ρόλοι , σαν τις μάσκες που φόραγες .
Με τον καιρό έγιναν δέρμα σου .
Τα μάτια έμειναν αναλοίωτα .
Οβάλ , καστανά και επικίνδυνα .
Κίνδυνος .
Πάντοτε βαδίζαμε στα άκρα .
Μοίαζαμε και αναμειχθήκαμε .
Αλλάξαμε και χαθήκαμε .
Χάθηκες , όπως το φεγγάρι
στα ωραιότερα βράδυα .
Βράδυα που κύλησαν
πότε με μανία πότε ήσυχα .
Μας έβρικσαν τότε μαζί .
Μαζί , όπως ονειρευόμουν .
Χώρια -πάντοτε- την αυγή .
Μέχρι τότε είμασταν στάχτες .
Στάχτες , σαν αυτές που άφησες .
Όσα είχα φανταστεί τα έσυρες ,
τα έγδαρες και τα παράτησες μαχαιρωμένα '
σαν το φεγγάρι .
Θα σκότωνα την ιδέα σου ,
αν δεν την αγαπούσα
ακόμα και όταν με βασανίζει .
Βασανίζω , ρήμα δικό σου .
Αν κάτι αφήνει ο έρωτάς σου
είναι ουλές και μώλοπες '
του είδους που με εθίζουν
στο "εγώ" σου .
Ένα "εγώ" που αποκλίνει απ'το δικό μου .
Δικό μου '
Δικό σου .
Οι ξεχωριστές αντωνυμίες είναι
τα φαντάσματά μας .
Ένα "εγώ" που αποκλίνει απ'το δικό μου .
Δικό μου '
Δικό σου .
Οι ξεχωριστές αντωνυμίες είναι
τα φαντάσματά μας .
