Ραγισματα στα συννεφα

Αν ενα βραδυ αναρωτηθεις αν εισαι ανθρωπος , τοτε ξετυλιξου απο τα ρουχα σου ,

αστα να γινουν ενας μπογος στο πατωμα που δεν θα σε βαραινει , 

και πλησιασε εναν καθρεφτη . 

Μην αναψεις κανενα φως , παρα μοναχα το παραθυρο . 

Ετσι καθε κοσμικη ακτινα που διαβαινει τους ουρανους θα περασει και απο το δωματιο σου . 

Εκει θα αναμειχθει με την σκια σου και το ημιφως θα φτιαχνει φασματα . 

Φασματα δικα σου , φασματα βαρια για τη δικη σου τρελα . 

Εκει που θα κοιταζεις τον καθρεφτη , μη γελαστεις απο το προσωπο που πισω σε κοιτα . 

Λενε πως οταν κοιτας το κακο στα ματια , σε κοιταει πισω και αυτο . 

Πιασε οτιδηποτε βρεις διπλα σου και σπασε τον καθρεφτη .

Ασε τις κραυγες απο το γυαλι να πεσουν βιαια  στο πατωμα . 

Μετα μεσα απο τα σπαραγματα ψαξε να βρεις την αντανακλαση σου . 

Οτι αντικρυσεις αυτο εισαι ...
Οσο πιο αποκρουστικο ειναι αυτο που βλεπεις , τοσο πιο ανθρωπος εισαι . 
Και παρολο που το ριγος της αποστροφης , 
κλονιζει καθε κυττατο της υπαρξης σου , 
μεχρι να ερθει η χαραυγη εσυ το ξεχνας . 

this is what chaos looks like