Μεσα στην κενωση αυτη παιζει το μυαλο διαφορα παιχνιδια . Παιχνιδια μοναχικα που ποτε δεν προκειται να βγαλουν καποιο νικητη για τον απλουστατο λογο οτι ο αντιπαλος φερει το προσωπο σου.
Καπου εκει αρχιζει το παραφυσικο μυστηριο . Για ενα κλασμα του δευτερολεπτου μπορεις να δεις την ψυχη σου σε παραλληλισμο με ολες τις υπολοιπες και αν εισαι και πιο παρατηρητικος μπορει , εν τελει , να δεις και το διαβολο που ο καθενας μας κουβαλαει . Το προσωπο του θα ειναι χλωμο και σιγουρα πολυ γαληνιο . Αλλωστε μοναχα εκεινοι που δεν αισθανονται κοιμουνται ηρεμα τις νυχτες , οσοι παλι τυχαινουν να νιωθουν και στη χειροτερη να αγαπουν , εκεινοι ειναι που χανουν σταδιακα τον εαυτο τους. Το πιο σοκαριστικο απο ολα ομως δεν ειναι πως οντως υπαρχει ενας δαιμονας φωλιασμενος στις κατακομβες του μυαλου μας , σε σημεια που το φως δεν καταφερε να φτασει , αλλα το γεγονος οτι ο δαιμονας αυτος εχει κλεψει το προσωπο απο εκεινον που αγαπας πιο πολυ .Ετσι μενεις να αντικρυζεις τον κοσμο μεσα απο δυο ματια που λατρευεις , απο δυο ματια που σε πετρωνουν ...
Τελικα αν δεν επηρεαστεις απο την ορμη του πειρασμου που θα σου προσφερει ο δαιμονας , τοτε θα μπορεσεις να βρεις ενα κλειδι που ανοιγει μια γυαλινη πορτα μεσα στην οποια κρυβεται , οπως λενε , ενας αμυθυτος θησαυρος . Κανενας δεν γνωριζει τι ακριβως ειναι εκεινος ο θησαυρος αν και ολοι οταν περνουν εξω απο την πορτα , μπορουν να τον δουνε . Εχοντας το κλειδι εχεις την ευκαιρια να ανοιξεις την πορτα και επιτελους εκεινο που βλεπεις και αμεσως το λαχταρας να το αποκτησεις . Εντουτοις η δοκιμασια σου δεν σταματαει εδω , γιατι ανοιγοντας την πορτα θα σε περιμενει ενας ανδρας αρκετα ψηλος και εξαιρετικα χλωμος . Θα σου πει ενα μυστικο . Ενα μυστικο τοσο αποκρυφο που αυτοματως γινεται δελεαστικο . Θα σου ζητησει αυτο το μυστικο να το κρατησεις και μονο αν αντεξεις το βαρος του θα εισαι σε θεση να παρεις τον θησαυρο .
Φυσικα στην αρχη το μυστικο δεν θα ειναι δυσκολο ουτε και βαρυ . Θα φανταζει μαλιστα γελοιο και ασημαντο σε σημειο να το ξεχνας που και που . Οσο βεβαια θα περναει ο καιρος , τοσο εκεινο θα στοιχειωνει τα δωματια μεσα στην καρδια σου και θα ειναι τοσα πολλα τα στοιχια που θα μαζευτουν , ωστε αυτη θα βαρυνει τοσο πολυ , μεχρι να φανταζει ασηκωτη. Οι χτυποι της θα ειναι ηχος απο ριπες , που θα καταληγουν σε ουλες και καταγματα . Ετσι τον ορκο της σιωπης σου θελοντας και μη θα τον σπασεις , γιατι πρεπει να απαλλαχτεις απο ολα αυτο το βαρος , γιατι χρειαζεσαι λυτρωση , οπως ο διψασμενος χρειαζεται νερο απεγνωσμενα . Ως αντιτιμο θα θρυμματιστει το κλειδι απο την ιδια φωτια που καει καθε βραδυ και τον ουρανο . Μα το χειροτερο και ισως και το πιο θλιβερο ειναι πως χανεις και την εικονα του θησαυρου που αντικρυσες ... του μοναδικου δηλαδη πραγματος που σε λυτρωνε
