Επεσα .
Τα ποδια μου μπερδευτηκαν στην ουρα σου .
Ο κοσμος χλωμιασε θυμαμαι .
Αν αυτο που κρατησα ηταν αληθεια .
Πανω σε γραμμες ακροβατω .
Μετραω γραμματα και σκεψεις .
Καθε φορα που φοβαμαι ανατρεχω στο τοτε .
Πριν ακομα μουδιασει το στηθος .
Πριν η αθωοτητα γλιστηρσει απο τα μαγουλα .
Εμειναν σχηματα να σε θυμιζουν .
Κλεβω γραμματα απο καθε στροφη και σε δημιουργω .
Αλλαξες απο τοτε .
Τοτε δεν ειχες ουρα .
Μαλλον δεν την ειχα παρατηρησει .
Αλλαξα και εγω .
Τοτε δεν ειχα ξεθωριασει .
Ημουν μια αποχρωση αναμεσα στο κοκκινο και στο χαος .
Μεσα σ'αυτο βλεπαμε χρωμα.
Ησουν εσυ μια διαδρομη περιπλοκη .
Ειμασταν οτι ειμασταν .
Γιναμε οτι κρυβαμε .
Θυτες και θυματα μαζι .
Και θυμαμαι ακομα εκεινη την τουφα απ'τα μαλλια σου .
Μπλεκοταν συνεχεια με τα βλεφαρα .
Οχι δεν σε αγαπαω .
Απλα αναπολω τον καιρο που γεμιζα .
Τωρα μονο αδειαζω .
Βηχω σταχτες στο χαρτι .
Φταει που με ξεγελασες .
Δεν ειχες πει τιποτα για τις μασκες .
Ολοι φοραμε μια .
Μονο εσυ τη φρουρουσες τοσο καλα .
Σε ζηλευω .
Μετατρεπεσαι σε αυτο που φανταζεσαι .
Στο δικο μου κεφαλι γεννιουνται και πεθαινουν οι επιθυμιες .
Να φυγεις ομως τωρα .
Ειναι αργα .
Μην ξαναερθεις .
Μεγαλωσαμε για να πολιορκουμε καθρεφτες .
Δεν υπαρχει αλλη διασταση .
Μονο εσυ και εγω .
Το τωρα και το παντα .
Το ειναι και το φαινεσθαι .
Προσπαθεις η βυθιζεσαι στη σκονη .
Αλλη γη , αλλο μερος δεν υπαρχει .
Εδω που τη ζωη σου χαλασες , εδω θα μεινεις .
Η σκια σου θα σε ακολουθει με η χωρις το φως .
Φυγε .
Ξαναελα καποτε .
Σιωπηλα ομως μη σε δω .
