Υπαρχουν απειροστα πραγματα που η ποιηση μπορει να κανει , μπορει να σε κανει να αδειaσεις εκει που νιωθεις πως δεν χωρας τιποτα αλλο μεσα σου . Μπορει να σε κανει να γεμισεις εκει που αιχμες σε κανουν να φαινεσαι αδειος , αλλα μπορει να σε κανει να νιωσεις και τα δυο ταυτοχρονα . Ειναι πραγματικα απιθανο πως ενα καρο λεξεις και σημεια στιξης μπορουν να σε κανουν να γινεις καποιος αλλος αμεσως ... Γι'αυτο και εγω θα σας αφιερωσω ορισμενα ποιηματα για να μπορεσετε να εισβαλετε στον κοσμο της ποιησης και να δειτε και μονοι σας πως ειναι μια πορτα τοσο ανοιχτη οσο και η επιθυμια εκεινου που γερνει στην πηγη να πιει μια σταλα νερο ....
R. Kipling
Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά, αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά,αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει,αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις,αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα,αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν, αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουναν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…Έ! Παιδί μου τότε… Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου… Θα ’σαι Άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!
Θα ηθελα επισης να επισημανω κατι εξαιτερικα σημαντικο , που αφορρα τις δυο φωτογραφιες που εχω ανεβασει . Και οι δυο αποτελουν μια σπουδαια προσπαθεια ενος σκοτσεζου καλλιτεχνη του Robert Montgomery , ο οποιος προσπαθησε με οποιον τροπο εκεινος μπορουσε να φερει τον κοσμο της ποιησης κοντα στον ανθρωπο .Ειδικοτερα, ο καλλιτέχνης ,αυτος , σπούδασε ζωγραφική στην σχολή καλλών τεχνών του Εδιμβούργου πριν μεταφερθεί στο Λονδίνο, όπου παράλληλα με την ενασχόλησή του στο studio, του συνεργάστηκε με το περιοδικό “Flash Art” και έγινε ένας από τους από τους βασικούς συνεργάτες του “Dazed & Confused“.
Το έργο του παρεκκλίνει από την Βρετανική σκηνή των Young British Artists και τον κυνισμό τους, καθώς είναι επηρεασμένο από γραπτά του Guy Debord σχετικά με τις οντολογικές προεκτάσεις του θεάματος και τις συνέπειες του καπιταλισμού, αλλά και από ολόκληρο το καλλιτεχνικό κίνημα της Καταστασιακής Διεθνούς. Η ομάδα των Σιτουασιονιστών (Internationale situationniste), όπως είναι αλλιώς γνωστή, βασιζόταν στις αρχές του Σουρεαλισμού, ανήκε στον ακρο-αριστερό πολιτικό χώρο, ιδρύθηκε το 1957 στην Γαλλία και έδρασε μέχρι το 1972.Το βασικό μέσο έκφρασης του Montgomery είναι μεγάλες διαφημιστικές επιγραφές που κατακλύζουν τις πόλεις που μοιάζουν να φωνάζουν τα φτηνά μηνύματα τους. Για τον λόγο αυτό, εξηγεί, ώστε να μπορέσει να διατηρήσει την ψυχική ηρεμία του, προσπαθεί να ανακαταλάβει τον χώρο που καταλαμβάνουν καλύπτοντάς τες με σύντομα ποιήματα, σκέψεις και εικόνες.Τα έργα του Montgomery απευθύνονται σε όλους συλλογικά αλλά κρύβουν μια αμεσότητα, ειλικρίνεια και διακριτική οικειότητα ώστε μπορούν να επιδεχθούν διαφορετικές αναγνώσεις, ενώ μοιάζουν να απευθύνονται στον καθένα προσωπικά.
Είναι σχόλια που θέτουν ερωτήματα γύρω από τον σύγχρονο αστικό τρόπο ζωής, τον καταναλωτισμό, τις ανθρώπινες σχέσεις, καθώς και τον τρόπο που επηρεάζουμε το περιβάλλον. Αποφεύγοντας βαρύγδουπες εκφράσεις και συνθήματα, θέλουν να μας κάνουν να σκεφτούμε, να δούμε τον κόσμο από άλλη οπτική. ‘Όλα είναι ανυπόγραφα — τα λόγια μπορεί να έρχονται από το μυαλό ενός ποιητή ή ενός τρελού.
Στην προσπάθειά του να καλύψει τον οπτικό θόρυβο των διαφημιστικών και να τραβήξει το βλέμμα των περαστικών, χρησιμοποιεί συνήθως μεγάλα λευκά κεφαλαία γράμματα σε μαύρο φόντο. Αν και μέχρι σήμερα δεν είχε ποτέ πρόβλημα με τον νόμο, συνήθως δουλεύει τα έργα αυτά μέρα και νύχτα, χωρίς να ζητήσει άδεια στο Λονδίνο.Κάποιες άλλες φορές, επιλέγει φωτεινές επιγραφές LED για να γράψει που λόγω της χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσής τους τις ονομάζει “recycled sunlight“. Σήμερα, τα πιο γνωστά του έργα αυτού του είδους, είναι εκείνο που έγραψε όταν έχασε τον καλύτερο του φίλο και εκείνο που αναφέρεται στην ιστορία του Βερολίνου αλλά και στον Joseph Beuys που είπε πως: “δένοντας την πληγή γιατρεύεις μόνο το τραύμα, δένοντας το μαχαίρι το εμποδίζεις να πληγώσει ξανά“.
Πρόσφατα έργα του παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις στο Λονδίνο, στην Biennale της Βενετίας, το De La Warr Pavilion στο Sussex, στο Αεροδρόμιο Tempelhof αλλά και μέσα στην πόλη του Βερολίνου.
Δειτε περισσοτερα εργα του εδω --->https://www.facebook.com/pages/Robert-Montgomery/381823895206176
No comments :
Post a Comment